حامد اکبری در گفتگو با سلام نو:
تحزب مدرن هنوز در ایران جا نیافتاده است
به طور کلی سیستم تحزب و حزب‌گرایی به معنای مدرن آن در ایران هنوز جا نیافتاده است و معمولا احزابی هم که در کشور فعالیت می‌کنند، سیستم بالا به پایین را به کار می‌برند و از سیستم پایین به بالا بهره‌مند نیستند.
سرویس سیاسی: لزوم ورود نسل جدید سیاسیون به عرصه سیاسی کشور و جابجایی تدریجی نسل پیشین با آنها از جمله مسائلی است که اخیرا مورد بحث در محافل سیاسی قرار گرفته است. در این رابطه سلام نو گفتگویی با حامد اکبری، از فعالین جوان اصلاح‌طلب در استان فارس انجام داده که در ادامه می‌خوانید:
حامد اکبری به «پایگاه خبری تحلیلی سلام نو» گفت: به طور کلی سیستم تحزب و حزب‌گرایی به معنای مدرن آن در ایران هنوز جا نیافتاده است و معمولا احزابی هم که در کشور فعالیت می‌کنند، سیستم بالا به پایین را به کار می‌برند و از سیستم پایین به بالا بهره‌مند نیستند. به عبارت بهتر در احزاب کشور ما سیستمی که مطابق آن جوانان وارد کار شده و در طی یک سری از مراحل از پایین به بالا حرکت کنند و از شاخه‌های شهرستان و جوانان به سمت شاخه‌های مرکزی و شورای مرکزی بروند در کشور ما وجود ندارد.
رئیس ستاد جوانان اصلاح طلب استان فارس در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ ادامه داد: معمولا در احزاب ما اگر کاری انجام شود، از بالا به پایین است یعنی متولی جوانان در اکثر احزاب کشور اعضاء شورای مرکزی و دبیر کل حزب هستند و معمولا مسئولان شاخه‌های جوانان را آنها معرفی می‌کنند و آنها هستند که دستورات را صادر می‌کنند. به همین خاطر نیز اساسا یک نظام قیمومیتی در احزاب ما وجود دارد و افرادی که در سنین بالا هستند، به نحوی خود را قیم جوانان می‌دانند و می‌گویند که باید امورات آنها تحت نظر ما انجام شود.
اکبری گفت: همین بزرگانی که اکنون مشغول فعالیت در احزاب هستند، در ابتدای انقلاب در سنین جوانی و حتی نوجوانی قرار داشتند و پس از پیروزی انقلاب در جایگاه‌های مدیریتی مختلف قرار گرفتند. حتی فرماندهان جنگ نیز در سنین ۲۰ تا ۲۵ سال قرار داشتند و با این وجود توانستند امورات را انجام دهند، اما بزرگانی که هم اکنون در مسئولیت‌های مختلف قرار گرفته‌اند به نحوی قصد بازنشستگی سیاسی و اجتماعی خود را ندارند.
وی توضیح داد: نسل قبل ما به همین علت است که خود را با تجربه انگاشته و فکر می‌کنند که جوانان نسل دوم و سوم انقلاب توانایی اداره امور را ندارند. در حالی که می‌بینید در تمامی احزاب و فعالیت‌های انتخاباتی به هیچ عنوان شور و نشاط لازمه در آنها دیده نمی‌شود و تنها تشکیلات جوانان و دانشجویی است که از این شور و نشاط برخوردار است.
