بلوچستان و دولت روحانی
به بهانه سفر رییس جمهور به سیستان وبلوچستان، نگاهی به واقعیت ها و رویاهای جامعه بلوچی، خالی از فایده نیست؛ به ویژه که به نظر می رسد دولت یازدهم درصدد است با تدوین و اجرای سیاستگذاری های کلان و با همراهی سایر بخش های حاکمیت، ...
ابتدا باید یادآور شد از زمانی که نظام سرمایه داری و منطق آن، تمامی جهان
را در درون خودش بلعید، دیگر همه چیز به همه چیز ربط دارد. در این نظم
جهانی، همان طوری که امر جهانی به شدت محلی شده، امر محلی هم به شدت جهانی
شده است و جهان در یک پیوستگی حیرت انگیز و نگران کننده ای قرار گرفته است.
البته هرچند این فضا فرصت هایی را برای برخی از مردم تدارک می بیند اما
خیلی از آنها را به قربانگاه می کشاند؛ زیرا در کشاکش های جهانی و منطقه ای
برخاسته از نظم سرمایه داری، مردمان تاوان کشمکش ها و رقابت هایی را می
دهند که نه نقشی در به وجودآوردن آن دارند و نه در خاتمه یافتن شان!
بلوچستان امروز به عنوان جامعه ای محلی با تمامی داشته ها و نداشته های
خود، متاثر از نظم جهانی است؛ اعم از جریان های شکل دهنده این نظم یا جریان
های مدعی مقاومت در مقابل آن. این جامعه، قربانی ازدست دادن اقتصاد تولیدی
اش، بارکشی برای اقتصاد سیاه و جهانی موادمخدر، مسلک های وارداتی، مدل
تمرکزگرای مدیریتی برآمده از سرمایه داری کلاسیک، غیرت سازی های مدرن و...
است. بلوچ همچون هر قوم دیگری به دنبال بهبود شرایط زیست خودش است و می
خواهد از فقدان ها رها شده و به منزلتی مطلوب دست یابد؛ بلوچی که رفتار
انتخاباتی اش در دهه های اخیر به خوبی حکایت از اشتیاقش به دیده شدن بیشتر و
مشارکت بیشتر داشتن در ساختن منطقه اش و نیز کل کشورش، دارد. در یازدهمین
انتخابات ریاست جمهوری، اکثریت مردم بلوچ، به جناب آقای روحانی رای دادند
تا این دولت، دریچه های جدیدی بر آرزوها و رویاهاشان بگشاید. آنها همچون
سایر هموطنان شان امید دارند که بهبودی در تمامی جنبه های زندگی شان به
وجود آید، به خصوص در حوزه هایی که احساس تبعیض می کنند.
دولت
یازدهم -که خودش را دولت تدبیر و امید نامیده است- برای موفق شدن در جهت
جلوبردن جامعه بلوچ و نیز تحقق تحولات ساختاری در سیستان وبلوچستان ناگزیز
از انجام دو مهم است که عبارتند از:
1) به صحنه آوردن نیروهای توسعه
گرا و بسیج کردن ظرفیت درونی جامعه برای رشد و ترقی، 2) همراه کردن سایر
بخش های کشور در جهت بازاندیشی درخصوص سیاست کلان هویت ملی و نقش اقوام
ایرانی و به خصوص سنی مذهب در آن. در نشستی که به اتفاق تعدادی از نخبگان
سرتاسر استان سیستان وبلوچستان از اقوام، طیف ها و مذاهب مختلف در 20 اسفند
در مرکز بررسی های استراتژیک نهاد ریاست جمهوری برگزار شد.
در آن
بنیادی ترین مسایل و راهکارهای آنها خیلی شفاف مطرح شدند و قرار بود که
گزارشی از آن تقدیم شخص ریاست محترم جمهوری شود که بنابر اطلاع شده است،
واقعیت ها و مطالبات مردم استان به تشریح بیان شد.
بنابراین، ریاست
محترم جمهور و نیز سیاست سازان آن از فضای استان، تصویر واضحی دارند و
امیدواریم که طی سفرشان به تصویر ملموس تری دست یابند.
نکته نهایی
که می خواهم اشاره کنم این است که امیدوارم دولت یازدهم از فرصت پیش آمده
استفاده کند و اجازه ندهد که مطالبات توده های مردم به مطالبات گروه ها و
جریان های ذی نفوذ محلی یا ملی تقلیل داده شود و رای مردم، نردبانی دیگر
برای افزایش قدرت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کسانی شود که در هر شرایطی
صدرنشین اند و فرصت ها را فقط برای ایل وتبار خودشان می خواهند. تا زمانی
که ساختارها اصلاح نشوند، با توزیع تعدادی پست یا فرصت اقتصادی به کسانی که
از رای و مشارکت مردم سوءاستفاده می کنند، نه توسعه ای به وجود می آید و
نه بهبودی در زندگی قاطبه مردم ایجاد می شود و در بر همان پاشنه می چرخد که
تاکنون چرخیده! البته با این تفاوت که نظم جهانی مشتاق تر از گذشته به
دنبال سوءاستفاده از مسایل
**یادداشت شرق
عبدالوهاب شهلی دانشجوی دکترای جامعه شناسی دانشگاه تهران
