کودک صفتی چیست؟
هیچ نفوذِ روانیِ بر اطرافیانِ انسان و به ویژه بر کودکان،نیرومندتر از زندگیِ غیرِ واقعیِ والدین نیست...!
کودکانه (کودک صفت)کسی است که نتوانسته خود را از محیطِ کودکی اش آزاد
کند،چنین فردی نتوانسته از تطبیق با والدین ، خود را رهایی بخشد.به این
سبب وی از سویی گناهکار است و به رفتاری مشابه با رفتارِ پدر و مادر دست می
زند.او قادر به زندگی کردنِ خاصِ خود و دستیابی به نمونه ای که مناسبِ وی
باشد نیست.
زندگیِ
کودکان ناخودآگاه به گونه ای جهت یابی می شود که جبران کنندۀ چیزی باشد که
والدین نتوانسته اند در زندگیِ خود به آن تحقق بخشند، و ریشۀ این موضوع که
والدینِ با اخلاقیت مبالغه آمیز دارایِ فرزندانِ ضدِ اخلاقند و یا پدری بی
مسئولیت و ناموفق دارایِ پسری با جاه طلبیِ بیمارگونه است ،در این جا
نهفته است.
-کارل گوستاو یونگ
-------------------------------------------------
بهتر
است به حال و روزمان نگاهی صادقانه بیندازیم.نیک بنگریم تا ببینیم میراثِ
روانیِ ما برایِ فرزندانمان ازجنسِ چیست؟! عموماً فرزندانِ ما بارِ سنگینِ
زندگیِ زیست نشدۀ والدین را به دوش می کشند.میراثی روانی ، که بدونِ آموزشِ
مستقیم بل به شیوه ای ناخودآگاه به کودک انتقال می یابد!و از آنجا که این
ارثیه چیزی ست ناشناخته و در تاریکیِ ناخودآگاه سکنی دارد اغلب آلوده و
سایه وار به کودک منتقل می شود.هر چه زندگیِ ما به عنوانِ والدین از اصالتِ
بیشتری برخوردار باشد و هر چه زندگیِ والدین بیشترِ به تعادل و جمعِ اضداد
نزدیک باشد کودک بهتر می تواند رها از آلودگی هایِ والدین رشد و بالنده
گردد و به بلوغِ روانی که همانا توانایی بریدنِ بندِ نافِ روانی است ، دست
یابد.
