تفاوت آنچه
فوتبال از تلویزیون طلب می کند و آنچه صداوسیما قصد دارد پرداخت کند آنقدر
فاحش است که علی کفاشیان در آستانه لیگ چهاردهم، تلویزیون را تهدیده کرده
که دوربین های سیما را به ورزشگاه ها راه ندهد. البته رییس فدراسیون فوتبال
در گذشته هم چنین تهدیدهایی را به زبان آورده بود اما نتوانسته بود کاری
پیش ببرد.
بی رقیب بودن صداوسیما و دولتی بودن ورزشگاه ها این تهدید کفاشیان را بیشتر شبیه یک بلوف نمایش می دهد.
آیا
فدراسیون قادر است جلو ورود دوربین ها را بگیرد؟ اگر دوربین های صداوسیما
مجوز حضور در ورزشگاه ها را پیدا نکنند فدراسیون و سازمان لیگ چه راهکاری
برای پخش مسابقات لیگ برتر دارند؟
همین دومساله مهم باعث می شود که
صداوسیما از موضع بالا با فدراسیون، سازمان لیگ و باشگاه ها مذاکره کند و
درنهایت با رقمی با سازمان لیگ قرارداد حق پخش را امضا کند که به هیچ وجه
رضایت خانواده فوتبال حاصل نشود. به هر ترتیب فدراسیون فوتبال اگر می خواهد
این بار برای گرفتن حق فوتبال گام بلندتری بردارد باید قاطع تر عمل کند.
در این میان وزارت ورزش و جوانان هم نقش مهمی دارد و اگر در کنار فدراسیون
قرار بگیرد فوتبال را در موضع قوی تری قرار می دهد.
آنهایی که سال
هاست می گویند در ایران باشگاه وجود ندارد و تیم داری دیده می شود برای
اینکه یک تحول مثبت در فوتبال ایران رخ بدهد و تیم ها به سمت باشگاه شدن،
استقلال اقتصادی و خصوصی سازی حرکت کنند باید در دعوای فدراسیون و صداوسیما
در کنار فدراسیون قرار بگیرند.
جاده یک طرفه صدا و سیما
«چرا هرساله میلیارد، میلیارد از پول دولت خرج فوتبال می شود؟» این سوال که کاملا به حق است سال هاست مانند یک پتک بر سر فوتبال ایران کوبیده می شود.
مهدی زعیم زاده روزنامه نگار در ستون حرف اول روزنامه شرق در ادامه می
نویسد: ارتزاق باشگاه ها از بودجه های دولتی موضوع اصلی بسیاری از برنامه
های ورزشی صداوسیما بوده و هست.
اما تناقض قابل توجه ماجرا این
است؛ تلویزیون که خودش یکی از معترضان استفاده باشگاه ها از بودجه های
دولتی است خودش عامل اصلی این اتفاق است. بهتر است یک بار در برنامه های
صداوسیما به جای پرسش بالا این سوال مطرح شود که چرا تلویزیون رقم واقعی حق
پخش رقابت های لیگ را پرداخت نمی کند.
واضح است اگر تلویزیون حق
پخش واقعی را پرداخت کند دیگر باشگاه ها نیازی به وصل شدن به دولت و بنگاه
های دولتی و شبه دولتی نخواهند داشت.
درست است که بودجه صداوسیما
هم بیت المال محسوب می شد اما این موضوع مشکل باشگاه های فوتبال نیست که با
آن فوتبال ایران را از حق خود محروم کرد.
در فوتبال حرفه ای حدود
40درصد درآمد باشگاه ها از محل حق پخش تلویزیونی است و در شرایطی که
تلویزیون ایران به واسطه پخش آگهی های تجاری در قبل، حین و بعد یک مسابقه
لیگ برتر درآمدی چندصدمیلیاردی در یک فصل فوتبالی کسب می کند اما حاضر نیست
حتی نیمی از درآمد خود را به فوتبال پرداخت کند.
