برنده واقعي استيضاح كه بود؟

انتشار یافته: ۱

در انتظار بررسی: ۰

غیر قابل انتشار: ۰

اقادی

|

۱۰:۲۲ - ۱۳۹۳/۰۶/۰۲

0

پاسخ

مامگر درجریان حکمیت صدر اسلام امام علی ع شکست خورد

سید سبحان تقوی

برنده واقعی استیضاح که بود؟

اما به راستی برنده و بازنده استیضاح کیانند؟ اصلاح طلبان، دولت روحانی، مجلس یا طیف محافظه کار؟

سید سبحان تقوی، فعال سیاسی در شیراز یادداشتی را برای سلام نو ارسال کرده که در ادامه می‌خوانید:

"از حیایِ فرجی، فرجی نشد." این جمله را ساعتی پس از پایان استیضاح وزیر علوم، دوستی برایم فرستاد و گله کرده بود وزیری که بدنه دانشجویی تمام قد پشتش ایستاد، این همه کوتاه آمد و صد جفایِ جماعتی تندرو در مجلس را به جان خرید و باز استیضاح شد! ای کاش فرجی هم چون رییس دولتی که وزیرش بود سینه ستبر میکرد و میگفت که در آن سالها بر دانشگاه چه رفته و از دست شما چه دست ها که بر خداست.

در این نوشتار میکوشم تا به اختصار بیاورم که اولا پیروز واقعی استیضاح نه مجلس و "پایداری"هایش، که اصلاح طلبان و بدنه اجتماعی حامی دولت اند و ثانیاً سوراخِ کلاهی که افراطیونِ محافظه کار از ابتدای دولت محمودی بر سرِ دانشگاه گذاشتند آن چنان گشاد شده که رفو نخواهد شد.

١- استیضاح وزیر، بزرگترین خدمت ناخواسته ی جناح محافظه کار بود به اصلاح طلبانی که سعی داشتند پای دولت روحانی را به سیاست داخلی باز کنند و در عین حال متهم به بی توجهی به وضع معاش مردم و تکیه ی صرف بر توسعه سیاسی نشوند؛ و جناح محافظه کار این خدمت را به آنان کرد.

٢- اصلاح طلبان تصور درستی از جریان بندی درون مجلس نداشتند و استیضاح وزیر علوم این فرصت را به ایشان داد تا تصور خطایشان را جهت برنامه ریزی های بهتر آینده اصلاح کنند. تا روز استیضاح، فکر میشد طیف افراطی محافظه کار و "پایداری"های مجلس حداکثر در هیبتِ همان "فراکسیون اصولگرایان"اند و توان همراه کردن دیگر اصولگرایان مجلس و "فراکسیون پیروان ولایت" را در تقابل با دولت ندارند اما مشخص شد تمامیت خواهی و پافشاری بر تخریب دولت مختصّ همان دو سه گروه خاص در مجلس نیست. همچنین نشان داد که لاریجانی،رییس مجلس، که دولت روحانی روی کمکش حساب بسیاری میکرد کنترل چندانی بر اوضاع مجلس ندارد. لاریجانی هر تیر که در ترکش داشت انداخت تا وزیر استیضاح نشود اما به قول رسایی،نماینده نزدیک به جریان پایداری، "دوپینگ لاریجانی هم اثر نکرد."

٣- استیضاح وزیر و نحوه دفاع فرجی دانا از عملکرد خود و وزارت خانه تحت امرش بر همگان معلوم کرد اصلاح طلبان اولاً سودای ریاست و وزارت در سر ندارند و اگرچه هرکجا که دولت اعتدال دست نیاز به سویشان دراز کند دریغ نمیکنند اما برای ماندن در قدرت از هر شیوه ای بهره نمی برند و آنچنان که برخی در جناح مقابل، طعمِ طمع در قدرت به دهنشان خوش آمده، دلباخته ی قدرت نیستند. ثانیاً نشان داد اصلاح طلبان به آن درجه از بلوغ سیاسی رسیده اند که به جای هوچی گری های مرسوم و توسل به شیوه های پوپولیستیک و خرجِ آبروی زید و امر، راه ادب و طریق اخلاق در پیش گیرند.

٤- آنچه جناح محافظه کار را بیش از هر چیز نگران و "دلواپس" ساخته، شکل گیری و بازیابی انسجام اجتماعی در بدنه جامعه است. انسجامی که پیش از انتخابات خرداد٩٢ در کشاکشی میان بیم و امید شکل گرفت و بعد از شکافی ٤ساله بار دیگر توانست خود را از نو بسازد. بدنه اجتماعی ای که در غیاب احزاب و نهادهای مدنی فعال، تنها کورسوی امید جامعه مدنی است.

خیالِ محافظه کاران آن بود که با استیضاح وزیر و تغییر مشی و روش وزارت و فضای دانشگاه ها دیوار این انسجام فروریزد؛ حال آنکه به عکس، شجره ی خبیثه ای که اینان در زمینِ سیاست امروزمان نشاندند دو ثمرِ شیرین داد:

اول قوت گرفتن این انسجام در هفته منتهی به استیضاح بود که از هر سو فعالین سیاسی واجتماعی و دانشگاهی، در ردّ استیضاح و دفاع از عملکرد وزیر و وزارت خانه اش نامه می نوشتند و طومار جمع میکردند و آن دسته از دانشجویانی هم که تا دیروز بیرون از گود نشسته و تنها ناظر بازی بودند، فرصت را غنیمت شمرده وارد میدان شدند.

دوم تداوم این انسجام و هدف بخشی به آن بود. اگر تا پیش از استیضاح، بدنه اجتماعی اصلاح طلب و حامیان دولت، امیدوار اما بی هدف گرد هم جمع می شدند تا گرهی از کار بسته شان باز کنند با تماشای رفتار مجلس و وکلایی که ذره ای همخوانی با خواست و نظر موکلانشان نداشتند دریافتند که این بار به انبار نخواهد رسید الّا آنکه از اکنون در فکر انتخابات مجلس پیش رو باشند و وکلایی را راهی بهارستان کنند که این اندازه چوب لای چرخ دولتی که به تدبیرش امید بستند نکنند.

٥- پافشاری مجلس بر استیضاح وزیر، این نوید را به اصلاح طلبان داد تا زین پس بیش از گذشته شاهد نزدیکی دولت به اصلاح طلبان باشند. ادامه روند نصب میلی منفرد، توفیقی، فرجی دانا و حالا نجفی به وزارت و سرپرستی، مسلماً تجدید میثاق روحانی است با بدنه سیاسی حامی خود.

نمایندگان مجلس به "تکلیف" نانوشته خود عمل کردند و حال نوبت روحانی است که به "وعده"هایش وفا کند.

٦- استیضاح وزیر علوم، صرف نظر از برکناری فرجی دانا از وزارت و پیروزی ظاهری محافظه کاران در مجلس، دو نکته در پسِ پشت خود داشت:

نخست آنکه نشان داد دانشگاه برای محافظه کاران همچنان به زنگ خطری می ماند که تأثیری عمیق بر آگاهی بخشی در جامعه دارد. اشاره فرجی دانا به صحبت یکی از نمایندگان موافق استیضاح که از دانشگاه به "خطر" یاد کرده بود موید همین معناست. محافظه کاران می بینند که اولین جرقه های حرکتهای تحول خواه و مردم سالار در دانشگاه ها زده میشود و پس از آن به سایر بخش ها میرسد. لذا میکوشند تا از دانشگاه، مریدی چشم و گوش بسته سازند که طبق خواست آنان عمل کند.

دوم اینکه این قبیل تلاش ها از ضعف تئوریک و فقر فکری جناح محافظه کار پرده برمی دارد. اینان نتوانسته اند در آن ٨سال، نسل جوان و محصلین دانشگاهی را با خود هم رای کنند و هر روز شاهد فاصله بیشتر قشر دانشگاهی و تحصیل کرده از خود شدند، لذا میگویند حال که آنچه میخواسته ایم نشد پس وزیری را عزل و دانشجو و استادی را اخراج میکنیم تا مگر مانعی بر سر راه دانشگاه ناهمسو با خود بسازند؛ غافل از آنکه با این ریش به تجریش نمی توان رفت.

نظرات بینندگان