اسناد بی گناهی یک قربانی تخریب رسانه های تندرو

زینب رضوان طلب برخلاف ادعای تندروها از نخبه های کشور است/

اسناد بی گناهی یک قربانی تخریب رسانه های تندرو

پس از اینکه روشن شد نزدیکان طراحان و حامیان استیضاح وزیر علوم و حتی برخی از خود آنها در لیست بورسیه های غیر قانونی قرار دارند؛ این جریان در اقدامی تخریبی ادعاهای مشابه ای را درباره برخی نزدیکان مسئولان وزارت علوم دولت حسن روحانی در رسانه های نزدیک به خودش مطرح کرد.

پس از اینکه
روشن شد نزدیکان طراحان و حامیان استیضاح وزیر علوم و حتی برخی از خود آنها
در لیست بورسیه های غیر قانونی قرار دارند؛ این جریان در اقدامی تخریبی
ادعاهای مشابه ای را درباره برخی نزدیکان مسئولان وزارت علوم دولت حسن
روحانی در رسانه های نزدیک به خودش مطرح کرد. یکی از کسانی که مورد اتهام
این جریان قرار گرفت زینب رضوان طلب دختر رئیس مرکز جذب هیئت علمی وزارت
علوم است. توضیحات و مدارک ارسالی از جمله کارنامه تحصیلی رضوان طلب نشان
می دهد که نه تنها وی از هیچ بورس یا رانتی برای تحصیل استفاده نکرده است
بلکه وی از دانشجویان نخبه کشور است. به گزارش پیام نو در توضیح خانم رضوان طلب آمده است:

سایت اطلاع رسانی دانا در خبر
مورخه ۲۶/۵/۹۳ در واکنش به اخبار مربوط به بورس های غیرقانونی دولت گذشته،
در خبری تحت عنوان "بورسیه تحصیلی فرزندان ۴ معاون فرجی دانا+اسامی و
جزئیات”، اقدام به درج اخباری نموده است که کذب محض بوده و حاوی غوغا
سالاری خبری می باشد. نخستین رسالت رسانه اطلاع رسانی دقیق و صحیح و تنویر
افکار عمومی است، اما امروزه سایت های ماجراجو تمام همت خود را به تشویش
افکار عمومی مصروف می نمایند و ذره ای از خداوند و یوم تبلی السرائر واهمه
ندارند، گویی بنا نیست قیامتی باشد و موقف و پرسش وحسابی در کار باشد.

در خصوص اینجانب زینب رضوان طلب این سایت ناسالم مطالبی نوشته است که ارائه توضیحات زیر را در مورد آن ضروری می دانم:

۱- اینجانب در تمامی مقاطع
تحصیلی از طریق کنکور به دانشگاه ورود پیدا کرده و با رتبه ممتاز فارغ
التحصیل گردیده ام، که اسناد مربوطه به گواهی سازمان سنجش کشور و معاونت
آموزشی دانشگاه های شهید بهشتی و تهران به پیوست تقدیم می گردد. لازم به
ذکر است، در سال ۸۵ با معدل ۹۸/۱۸ در مقطع کارشناسی، و در سال ۸۸ با معدل
۰۰/۱۹ در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه شهید بهشتی، و در سال ۹۲ با معدل
۳۹/۱۸ در مقطع دکتری در دانشگاه تهران دانش آموخته گردیده ام. و در سال های
۸۶ و ۸۸ نیز در آزمون های سراسری کارشناسی ارشد و ورودی دکتری رتبه اول را
احراز نموده ام.

آیا تفاوتی میان دانشجویی با
سابقه تحصیلی فوق الذکر و دانشجویانی که با نمره ۱۲ در دانشگاه غیردولتی
پذیرفته شده اند و بعد بورسیه دریافت کرده اند وجود ندارد؟! آیا باید به
تلافی مطالبی که در ارتباط با اینگونه دانشجویان در برخی سایت ها آمده تمام
زحمات و تلاش های یک دانشجوی دیگر که نه بورسی گرفته ونه درسنخ وسلک این
افرادبوده زیر سوال برده شود؟! آیا کسی که قربانی این عنادورزی های مغرضانه
و کینه جویانه  میشود حق اعاده حیثیت ندارد؟!

۲- تقاضای بورس اینجانب در
اوایل دوره دکتری به دانشگاه تهران تقدیم گردید، لکن مدیریت وقت دانشگاه
آنقدر بررسی این تقاضا را به تأخیر انداخت که دوره تحصیلی من تمام شد، و
نامه تأیید صلاحیت عمومی بورس اینجانب مقارن با ایام دفاع از رساله دکتری
صادر شد. همه به خوبی میدانند که این نامه تایید صلاحیت  عمومی تنها یکی از
مدارک لازم برای پرونده بورس است، اما حکم نهایی و قطعی بورس بعد از طی
مراحلی دیگر صادر میشود. از آنجاییکه من زودتر از اتمام مراحل پرونده
 بورس، دوره دکتری خود را به پایان رساندم، لذا پرونده بورس بنده در همان
مرحله متوقف ش

۳- اگر نشردهندگان این اخبار
کذب ذره ای انصاف و وجدان داشتند، قبل از هر گونه قضاوت و اقدام عجولانه
حکم مسئولیت پدر اینجانب را که در سایت ها موجود میباشد ملاحظه می کردند و
متوجه میشدند که دوره مسئولیت ایشان ۲۵ روز بعد از صدور نامه فوق با امضای
مسئول قبلی مرکز جذب اعضای هیئت علمی، آغاز گردیده؛ پس در هنگام صدور
تاییدیه  مذکور که البته طبق توضیحات بند قبل هیچ ترتیب اثری نیز بدان داده
نشد، پدر بنده هیچگونه مسئولیتی در هیچ یک از بخش های وزارت علوم نداشته و
تنها به عنوان دانشیار دانشگاه تهران به فعالیت های علمی خود مشغول بوده
اند. لذا موضوع استفاده از رانت و موقعیت فامیلی و سایر داستان پردازی های
تخیلی سایت اطلاع رسانی! دانا! دروغ محض بوده است.

۴- طبق گواهی دیگری که به پیوست
تقدیم می گردد، دانشگاه تهران تأیید می کند که اینجانب هیچگونه بورس یا
رانتی دریافت نکرده ام. خدای حکیم را شکر می کنم که پروسه بررسی پرونده
بورس من در دانشگاه تهران با تأخیر و تعلل رو به رو شد، و حتی تا پایان
دوران تحصیلم طولانی گردید. و این در حالی بود که اینجانب در دوره دکتری
مجموعا یازده مقاله تألیف نمودم که یا در مجلات معتبر منتشر گردیده و یا در
کنفرانس های بین المللی ارائه گردیده است. و من با اینکه امتیاز علمی و
پژوهشی کافی برای استفاده از بورس را دارا بودم از این حق محروم گردیدم تا
برای امروزی که پیش بینی نمی کردم دستاویزی در اختیار سیاست بازان بی تقوا
قرار نگیرد.

۵- اینجانب تا به امروز عضو
هیئت علمی هیچ دانشگاهی نبوده ام، اگر چه در دوره فوق لیسانس و دکتری به
عنوان استاد مدعو تدریس داشته ام.

آیا در این کشور اسلامی نباید
مسئولی به فریاد افراد بی گناهی مانند بنده برسد که به جرم آنکه نزدیکانشان
در جایی مسئولیتی را عهده دار شده اند مورد اتهام و افترا قرار می گیرند؟
آیا هیچ مرجعی نباید اسناد و ادله اینگونه شبکه های "دروغ رسانی” را بررسی و
از فریبکاری افکار عمومی جلوگیری کند؟ من از مسئولین محترم، به ویژه از
رهبر معظم انقلاب اسلامی در این مورد استمداد دارم. از خداوند میخواهم
کسانی را که با اغراض سیاسی کمر به ویران سازی آبروی افراد بی گناه می
بندند به اشد مجازات در دنیا و آخرت مبتلا گرداند.

زینب رضوان طلب

فارغ التحصیل دانشگاه تهران

نظرات بینندگان

انتشار یافته: ۲

در انتظار بررسی: ۰

غیر قابل انتشار: ۰

ناشناس

|

۱۷:۴۶ - ۱۳۹۳/۰۶/۰۱

1

0

پاسخ

مثل شما که این مدرک و توان را دارند زیاد است اما مشکل این است که کار امثال شما روتین تر و بدون دردسر درست شد خودتان هم می دانید بنا بر این نگاهی به دوستان خود بیندازید تا بفهیمد تف اوت را در دانشگاه تهران المپیادی هست چرا شما انتخاب می شود تجربه می گویدید که حرف شما را باور نکنم تجربه می گوید در دانشگاه تهران کسانی با توان پنچ زبان و ... هستند چرا شما ؟

۱۱:۲۲ - ۱۳۹۳/۰۶/۰۶

چرا ایشون نه؟ مثل ایشون زیادن؟ یعنی هر سال تو یک رشته و گرایش ده نفر رتبه اول کنکور رو میارن؟ به قول رضا کیانیان در فیلم "خانه ای روی آب": حسادت و تنگ نظری شغل دوم همه ایرانی هاست. واقعا در عجبم از قشری که اینقدر ادعای سواد و شعور داره، اما حتی در برابر مدارک و مستندات یک دانشجو هم دست از تهمت و تندروی برنمیداره! ایشون که بورس نشده، اما واقعا اگه رتبه اول کنکور ارشد و دکتری رو بورس نکردن، کی رو میخواستن بورس کنند؟ لابد اونایی که با معدل 14 واحد پاس کردن دیگه؟ تجربه من می گه ما باید قبل از هر قضاوتی، ذهنمون رو از پیش داوری ها و عقده های شخصی خالی کنیم. من هم تقاضای بورس داده بودم، اما وقتی دیدم یک نفر با این سوابق نتونسته بورس بگیره، دیگه ناامید شدم و دنبالش نمیرم. در ضمن سختی هایی که من در دوران تحصیلم برای تامین هزینه های اقامت در یک شهر دور از خانواده متحمل شدم، و همین هم باعث شد نتونم رتبه و معدل خیلی بالا بیارم، اینقدر روی مغزم اثر مخرب نذاشته که بیام به یک فرد دیگه حسادت کنم.