امیرحسین خازه: گناه بزرگ راستگو فریب مردم است
در
هفته گذشته موضوع انتخاب مجدد قالیباف و رأی دو عضو اصلاح طلبِ شورای شهر
تهران به ایشان، در صدر اخبار و تحلیل‌ها قرار گرفت و موضع گیری قاطعانه
اصلاح طلبان و به خصوص حزب اسلامی کار، بر ارزش خبری این ماجرا افزود. در
این رابطه، خبرنگار پویش گفتگوی کوتاهی با دبیر سیاسی سازمان دانشجویی حزب
اسلامی کار داشته است که مشروحِ آن در ادامه می‌آید:
شما
به عنوان یکی از اعضای سازمان دانشجویی حزب اسلامی کار، در رابطه با رای خانم راستگو به
قالیباف و برخورد قاطعانه حزب با این موضوع چه نظری دارید؟
به
نظر بنده، در شرایط فعلی، پرداختن به این موضوع خیلی ضرورت ندارد. دلیل حرف
من این است که به هر حال خانم راستگو و آقای دنیا مالی رای خود را
داده‌اند و در روزهای گذشته نیز به اندازه کافی در این مورد اظهار نظر شده
است. رای شورای داوری حزب نیز در مورد خانم راستگو صادر شده و احتمالا با
اعتراض ایشان مواجه نخواهد شد و اخراج خانم راستگو را باید قطعی تلقی کنیم.
در این میان تنها چیزی که در مورد اصلاح طلبان ضروری است، آسیب‌شناسی این
اتفاق و پیشگیری از تکرار آن می‌باشد که به نظر می‌رسد برای جلوگیری از
وقوع مجدد آن، باید در نحوهٔ کار تشکیلاتی بازنگری کنیم و از این توفیق
اجباری برای خودسازی و رفع معایب خودمان استفاده نماییم.
یعنی
شما می‌گویید باید به سادگی از کنار این ماجرا بگذریم و انتظاراتی را که
در مورد برخورد بیشتر با خانم راستگو وجود دارد نادیده بگیریم؟
ببینید،
من نگفتم باید بی‌خیال این ماجرا شویم! خانم راستگو دروغ بزرگی گفته و
زحمات چند ماههٔ یک تشکیلات را پایمال کرده، اما گناه بزرگ‌تر ایشان، فریب
دادن مردم است! خانم راستگو با تابلو اصلاح طلبی وارد انتخابات شورا‌ها شد و
بواسطهٔ قرار گرفتن در لیست اصلاح طلبان توانست از مردم رای اعتماد بگیرد،
شاید اگر به صورت مستقل به انتخابات ورود کرده بود، رای کافی را نمی‌آورد و
اکنون آقای حبیب‌زاده به جای ایشان در جلسات شورا رای می‌داد. بنابراین
نمی‌توان به راحتی از کنار این اتفاق گذشت؛ حرف من این است که نباید
عرصه‌ای برای سوء استفادهٔ مغرضین فراهم شود، وقتی فضا احساسی می‌شود، هر
روز یکی از راه می‌رسد و مصاحبه می‌کند و حرف‌های کار‌شناسی نشده می‌زند.
متاسفانه در هفتهٔ گذشته، افرادی که کمترین‌شناختی از اصول کار حزبی
نداشتند، در مورد تصمیم حزب اسلامی کار انتقاد داشتند و انتظارات اصلاح
طلبان از خانم راستگو را بی‌جا می‌دانستند. با این شرایط، در وهلهٔ اول
باید جوّ را مدیریت کنیم، سپس با درس گرفتن از اشتباهات گذشته، در مورد
ضرورت کار حزبی به اجماع برسیم و در نهایت نیز عرصه‌ای را برای آموزش
نکات کار تشکیلاتی به فعالین سیاسی و نیروهای تازه وارد فراهم کنیم. به
نظرم حزب اسلامی کار می‌تواند بیشترین نقش را در این زمینه ایفا کند و به
عنوان پرچم دار کارِ حزبی اصولی شناخته شود، فقط باید با خودمان رو راست
باشیم و از نقد عملکردمان نترسیم.
