بهانه اقلیت برای استیضاح وزیر اکثریت
ماجرا از آنجا آغاز شد که مدیریت گذشته تئاتر شهر به یکی از هنرمندان که نمایش خود را در قالب سی و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر روی صحنه برده بود برای اجرای عموم پاسخ منفی داد.
روزنامه اعتماد با این مقدمه آورده است: این کارگردان، چندی بعد
یادداشتی انتقادی منتشر کرد و تعدادی از هنرمندان را کنار مدیران به باد
انتقاد گرفت. گلایه‌هایی که از سوی محمد رحمانیان بی‌پاسخ نماند و جریان
چنان پیش رفت که گویی قطره یی بر کاغذ چکیده باشد. در این میان برگه
درخواست نمایندگان اقلیت به امید دیدن نقش امضای موافقت با استیضاح وزیر
علوم در مجلس دست به دست می‌چرخید. رسانه‌های مخالف هم که فرصت را غنیمت
دیدند معرکه‌گیر میدان شدند و چه دیواری کوتاه‌تر از تئاتر؟
برخی رسانه‌های منتقد وارد عمل شدند و با تمام توان توپخانه را علیه تئاتر،
معاونت امور هنری و در نهایت علی جنتی به کار بستند. یک روز مصاحبه سال
قبل محمد یعقوبی از زیر آوار بیرون آمد و روز دیگر اجرای همزمان نمایشش در
دو سالن بهانه شد. سالن‌هایی که منتقدان دقت نکردند که این سالن‌ها یکی
توسط دولت و دیگری زیرنظر شهرداری تهران اداره می‌شود.
سرانجام کار به جایی رسید که اقلیت پیگیر استیضاح در گفت‌وگویی تاکید کردند
اگر معاون هنری به شبهه‌ها پاسخ ندهد وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را به
مجلس می‌آورند. اظهارنظری که شاه‌کلید تلاش‌های اقلیت در مجلس به نظر
می‌رسد.
گرچه مخالفان برای موجه جلوه دادن تسویه حساب جناحی خود مدام گلایه‌های
کارگردان پیشکسوت تئاتر را پیش می‌کشند اما آنچه روشن به نظر می‌رسد
حاشیه‌سازی به سیاق دلواپسان است. باید به سالهای گذشته بازگردیم: این
سوال پیش می‌آید که چطور وقتی دیگر نویسندگان و کارگردانان تئاتر ایران
همچون بهرام بیضایی، محمد رضایی‌راد، حمید امجد، علیرضا نادری و بسیاری
دیگر به دلیل تصمیم‌گیری‌های غلط و جناحی دولت متبوع همین گروه اندک، چند
سال از اجرا بازماندند نگرانی مطرح نبود؟ آیا آن زمان کارگردانی نداشتیم که
اجرای دو نمایش در یک سال را تجربه کرده باشد؟ در روزگار سکوت و
خانه‌نشینی بهترین‌های تئاتر و سینمای ایران آیا امکانات مالی و صحنه‌ای
عادلانه تقسیم می‌شد؟
البته حاشیه‌سازی‌ها در شرایطی اتفاق می‌افتد که برخی برای گلایه از مدیران
فعلی به جریان ضدتئاتر بهانه می‌دهند و در میانه میدان حریف می‌طلبد و در
این بین چیزی که اهمیت ندارد، منافع صنف است و هنری به نام تئاتر.
بد نیست نمایندگان اقلیت شادمان از خلع وزیر اکثریت، به این سوال پاسخ
دهند: طی نزدیک به یک دهه آنها برای افزایش امکانات هنرمندان تئاتر چه
کرده‌اند؟ اگر امکانات اندک و بودجه چند میلیاردی این هنر با شرایط روز
متناسب می‌شد، آیا دیگر شاهد گلایه بابت اجرای دو نمایش توسط یک کارگردان
پیشکسوت بودیم؟ آیا رسانه‌های دلواپس صورت مساله یعنی کم‌کاری دوستان خود
در ایجاد زیرساخت برای تئاتر را پاک می‌کردند؟
در نهایت مدیریت ناکارآمد در دوره قبلی معاونت هنری فرهنگ و ارشاد اسلامی،
گریبان مدیران دولت جدید را گرفت اما آنچه طی یک ماه گذشته به بهانه یعقوبی
و رحمانیان و پری صابری اتفاق افتاد: چیزی جز ایجاد تنش و جوسازی برای پیش
کشیدن استیضاح وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیست. برنامه هدف‌دار جریان
اقلیت مجلس که در آستانه سال تحصیلی جدید و بازگشایی دانشگاه‌ها به
التهاب‌آفرینی در فضای علمی و استیضاح وزیر علوم منجر شد.
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
خط امامی راستین
|
۱۲:۲۰ - ۱۳۹۳/۰۶/۰۵
0
پاسخ
آنهایی (اقلیت سهم خواه قدرت و ... ) یاد شان رفته که رو شاخه درختی نشستن که تا سال دیگه با بریدن اون از روش با رای ملت خواهند افتاد خیلی از کارنامه شان خوشحال نشن .
