«شهروند مطلوب» به روایت «سریع‌القلم»
دکتر محمود سریع‌القلم، استاد دانشگاه شهید بهشتی تهران 30 ویژگی یک شهروند مطلوب را برشمرد.
این استاد دانشگاه شهید بهشتی در نوشتاری که برای «عصر ایران» تحریر کرده، 30 ویژگی «شهروند مطلوب» را چنین آورده است:
1. از راست‌گویی، لذت ببرد؛
2. سعی نکند همه را داشته باشد: هم جذب کند و هم دفع؛
3. هوش و فهم دیگران را دست‌کم نگیرد؛
4. اتومبیل خود را برای شهروندی که از خطوط عابر پیاده حرکت می‌کند، متوقف کند؛
5. در نقل قول از دیگران، حتی ویرگول‌ها را هم رعایت کند؛
6. ذهنیت خود را از مسائل ضرورتاً مساوی با حقیقت نداند؛
7. هر چند وقت یکبار، از مخالفین خود احوال‌پرسی کند؛
8. نه برنجد و نه برنجاند؛
9. تفاوت میان تبلیغ و تحلیل رسانه‌های غیرخصوصی را سریع تشخیص دهد؛
10. به عموم مسایل محیط زیستی، حساس و عامل به عمل باشد؛
11. از افراد چند شخصیتی و متملق فاصله بگیرد؛
12. از زبان خود مانند سلامتی خود، مراقبت کند؛
13. در قبال بدی افراد، عمدتاً سکوت کند تا نیروهای معنوی درونی او پرورش پیدا کنند؛
14. بدون چشم‌داشت، برای بازکردن گره‌های اطرافیان خود اهتمام ورزد؛
15. به‌عنوان شهروند، ارزش خود را صدها درجه بالاتر از سیاست‌مداران بداند؛
16. در هفته، دو نیم روز برای رشد فردی و شخصیتی خود، وقت بگذارد؛
17. حتی سه بامداد، از چراغ قرمز عبور نکند؛
18. در محیط کار و زندگی او، رنگ‌های صورتی، زرد، قرمز و کلاً شاد حضور داشته باشند؛
19. علاقه به کنترل‌کردن و احاطه بر دیگران را از شبکه رفتاری خود، حذف کند؛
20. عیوب دیگران را به صورت خصوصی، تدریجی و لحن اصلاحی به آنها منتقل کند؛
21. جایی که به او احترام نمی‌گذارند، نرود؛
22. ادب، تربیت و متانت او نسبت به مواضع سیاسی‌اش، حضور، نمود و برجستگی بیشتری داشته باشند؛
23. آنقدر تمرین کند تا از موفقیت دیگران ناراحت نشود؛
24. از اجرای قانون و رعایت آیین‌نامه‌ها، لذت ببرد؛
25. همه‌جا، با همه‌کس و در معرض هر مخاطبی، یک شخصیت داشته باشد؛
26. از حلقه اول دوستان خود مرتب احوال‌پرسی کند؛
27. در مغازه‌ها، اجازه دهد کسانی که قبل از او وارد مغازه شده‌اند، زودتر کارشان انجام شود؛
28. مروج و مبلغ رفتار و افکار مثبت افراد باشد و نه خود افراد؛
29. در ماه حداقل یک کتاب تمام کند، یادداشت‌برداری کند و در منظومه فکری و رفتاری خود، آنها را به کار گیرد؛
30. معرف و مظهر این بیان مولانا شود:
هین، خمش کن، خار هستی را ز پای دل بکن / تا ببینی در درون خویشتن، گلزارها
