جعفر محمدی
نمایندگان اسیر در بندهای 2 و 3
جعفر محمدی طی یادداشتی رفتارها و تصمیمات برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی را مورد انتقاد قرار داده است.
به گزارش سلام نو به نقل از عصر ایران، در این یادداشت می‌خوانیم: «نماینده مجلس و مردم، می‌توانند سه نسبت با هم داشته باشند:
1. نماینده، وکیل مردم باشد و دغدغه‌های آنان را دنبال کند. این عالی‌ترین و
بهترین ارتباطی است که بین وکیل و موکل می‌توان تصور کرد. به عنوان مثال
وقتی نماینده‌ای درباره راه‌های کاهش نرخ تورم صحبت و اقدام می‌کند، همسو
با مردم است زیرا قریب به اتفاق مردم، دغدغه تورم دارند.
2. حالت دوم این است که نماینده در فضایی سیر کند که اساسا مردم کاری بدان
ندارند. وقتی نماینده‌ای که با رأی مردم ایران به مجلس رفته، مدام پیگیر
ماجرای جنبش تسخیر وال‌استریت شود یا دغدغه‌اش جرم‌انگاری برای وازکتومی
باشد و نظایر اینها، می‌توان او را متهم کرد که در دنیایی جز دنیای موکلانش
زندگی می‌کند و اصلا کاری ندارد که آیا وال‌استریت آمریکا یا جرم‌انگاری
وازکتومی دغدغه مردم است یا نه. او کار خودش را می‌کند و اصلا توجه ندارد
که موکلانش او را برای چه کاری به مجلس فرستاده‌اند؟! او در واقع، نماینده
تفکرات و توهمات خود است، نه نماینده مردم.
3. اما سومین و اسفناک‌ترین حالت این است که نماینده نه‌تنها دغدغه‌های
مردم را مطرح نمی‌کند و نه‌تنها نسبت به آنها بی‌اعتناست، بلکه دقیقا و
دقیقا بر خلاف خواست مردم سخن می‌گوید و اقدام می‌کند! گویی در برابر مردم
جبهه‌گیری کرده باشد. به عنوان مثال، در حالی که قریب به اتفاق کاربران
اینترنت که بالغ بر ده‌ها میلیون نفر می‌شوند از کندی اینترنت رنج می‌برند و
خواستار افزایش سرعت و پهنای باند هستند، نماینده‌ای از جایش بلند می‌شود و
می‌گوید که اگر سرعت اینترنت بیشتر شود و پهنای باند افزایش یابد، وزیر
ارتباطات را استیضاح می‌کنیم! تردید نباید داشت که چنین نمایندگانی، حتی
اگر با رأی مردم هم به مجلس رفته باشند، امانت‌دار رأی مردم نیستند و الا
مگر می‌شود وکیل، بر خلاف خواسته‌های موکل عمل کند؟!
به هزار تأسف باید گفت که در مجلس ما، نمایندگانی که مشمول بند 2 و 3 این
نوشتار هستند، پرشمارند و این، سرمنشأ بسیاری از مشکلات و مصائبی است که
ایران 93 بدان دچار است.»
