محمدعلی مشفق
چرایی همزمانی دو انتخابات
باید کماکان در تمامی ادواراین روند ملت سوز وایران سوز ادامه داشته باشد ونیروها همواره در تقابل با هم به رشد برسند. بطوریکه درا نتخابات ۲۴ خرداد ۹۲ هم که جریان مخالف اصول گرایان حاکم بر مجلس شورای اسلامی ودیگر ارکان قدرت...
محمدعلی مشفق یادداشتی را برای سلام نو ارسال کرده که در ادامه میخوانید:
تجربه چند دهه از برگزاری غیر همزمان دو انتخابات مجلس شورای اسلامی وریاست جمهوری در ایران پس ازانقلاب، سبب گردیده است تا همیشه مردم ایران بر خلاف خواستها ومطالباتشان که در هر انتخاباتی با رای ونظرشان ابراز کرده ومی کنند غالبا شاهد دولت ومجلسی باشند که بیشتر وقتشان را بجای اینکه مصروف ابادانی این کشور نمایند صرف تقابل ودشمنی ومچ گیریهای پی درپی نموده وسبب گردد که اجرای سیاستهای کلان کشور واولویتهایی که مبتنی بر خواست هاومطالبات مردم بوده وهست در عمل با بن بست مواجه گردد ودولت در برنامههایش البته که با توفیق قرین نگردد. انهم توسط دورکنی که هر دو با رای وخواست واراده مردم بر اریکه قدرت سوار شدهاند و هر اینه باید در جهت توسعه وپیشرفت کشور در یک مسیر که مسیر قانون است گام بردارند. اما نه تنها چنین نکرده ونمی کنند بلکه با مچ گیری ومسدود کردن مسیر توسعه، سبب گردیدهاند تا مشگلات ونارساییهای کشور ومطالبات مردم در زمینههای مختلف هر سال روی مشگلات سالهای گذشته انباشته گردد وامید مردم به گشایش امورواینده ایی بهتر به ناامیدی ویاس وبی اعتمادی به کارگزاران نظام مبدل شود و از سوی دیگر تعلق به نظام وسرزمین هم در معرض اسیب جدی قرار گیرد ونارضایتیها وچالشها وبحرانهای خفته سیاسی واجتماعی واقتصادی هم صد چندان گردد. اما انگار که ساختار قدرت در جمهور ی اسلامی ایران به نحوی طراحی شده که غالبا این تقابل میان مجلس ودولت بیک امر همیشگی وخسته کننده تبدیل شده است.
و گویی که باید کماکان در تمامی ادواراین روند ملت سوز وایران سوز ادامه داشته باشد ونیروها همواره در تقابل با هم به رشد برسند. بطوریکه درا نتخابات ۲۴ خرداد ۹۲ هم که جریان مخالف اصول گرایان حاکم بر مجلس شورای اسلامی ودیگر ارکان قدرت به پیروزی رسید روند فوق کماکان در عرصع سیاسی خود نمایی کرده و گویی که این پیروزی بمثابه ذنب لایغفری بوده است که اکثریت مردم ایران در مقابل جریان حاکم با رای خود مرتکب شدهاند والبته که نباید از منظر این جریان، مردم مرتکب چنین گناه کبیره ایی میشدند چرا که ازمنظر این جریان وبطور خاص شاخه افراطی ان /اقلیت پایداری /که از حامیان اقای دکتر احمدینژاد بحساب میایند بواقع این کنش سیاسی مردم که انها را ازاسب قدرت به زیر کشیده است گناهی نابخشودنی است. والبته که باید با تمامی توان سیاسی اقتصادی وامنیتی و... هم که در اختیارشان هست از ملت انتقام بگیرند ودرمقابل جریان پیروز که از دید این اقایان نباید قدرت اجرایی بدست انها میافتاد ایستادگی کرده ودر مجلس شورای اسلامی هم بعنوان یک اقلیت قدرتمند بصورت مداوم وزرای دولت روحانی را به مجلس کشانده وبه بهانههای واهی وخارج از چارچوبهای قانون اساسی سئوال واستیضاح کنند. وبرای دولت مردان خط ونشان بکشند که اگر در مسیر خواستهای دولت گذشته ونه مردمی که خالق ۲۴ خرداد ۹۲ بودهاند گام بر ندارد طبیعی است که با حربه وشمشیر سئوال واستیضاح میتوانند انان را از اسب وزارت بزیر بکشند. همان گونه که در مورد وزیر علوم چنین کردند. هر چند که در مجلس در اقلیت قرار دارند اما با پشتوانههایی که در خارج از مجلس وبعضی از ارکان قدرت دارند در واقع میتوانند با فضا سازی از نوع احمدی نژادی ان، و شانتاژ سیاسی ووااسلاما و... بخش قابل توجهی از نمایندگان اصول گرا را در جهت منافع ومطا مع سیاسی واقتصادی خود، ونه در مسیر حل مشگلاتی که مردم با ان دست وپنجه نرم میکنند انان را بسیج کرده و در عمل نگذارند که دولت موفق به اجرای برنامههایش گردد که تا حدودی این گروه در بعضی از موارد هم بدلیل اینکه از اول بیش از اندازه دولت روحانی لی لی به لالای این جریان گذاشته است تا حدودی هم موفق بودهاند تا انجا که کار را بر منتخبان اکثریت ملت در ۲۴ خرداد ۹۲ دشوار کرده است. بنابراین تردید نمیتوان کرد که استیضاح وزیر علوم پس از نه ماه وزارت که مدت کوتاهی برای ارزیابی عملکرد یک مسئول میباشد و پس از این مدت بغایت کوتاه نمیتوان، داوری عالمانه، منصفانه وعادلانهایی از عملکرد یک مسئول را به افکار عمومی ارائه داد اما شاهد بودیم که این جریان بدون توجه به خواست مردم اولین حرکتی انتقامی وزهراگین خود را در استیضاح وزیر دانشمند علوم وفناوری به کرسی نشاند تا زهر چشمی به روحانی نماد اعتدال نشان دهند. قابل توجه اینکه این داوری در واقع نه بخاطر عملکرد ضعیف ویا سیاسی وزیر کاردان، دانشمند ومتعهد ومومن وانقلابی دولت روحانی بود بلکه برای باز گرداندن درب دانشگاه بر پاشنه گذشته بود. و هر اینه دمید ن روح امنیتی و پادگانی به دانشگاه، همراه با به حاشیه راندن ستارهها ی دانشجویی که در هیچ محکمه صالحه ایی محکوم نشده بودند ا ما میباید مستوجب اخراج میگردیدند. انهم بر خلاف اصول مسلم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ا ز جمله اصل ۳۰قانون اساسی که دولت موظف گردیده است تا برای همه ملت وسائل تحصیلات عالی را تا سر حد خود کفایی کشور به طور رایگان گشترش دهدویا مطابق اصل ۲۲ قانون اساسی که حیثیت، جان، حقوق، مسکن وشغل اشخاص از تعرض مصون است مگر در مواردی که قانون تجویز کند. مهمتر اینکه در اصل سیام همه ملت را مورد خطاب قرار داده است واحدالناسی را حتی کسی که مرتکب جرم وبزهی هم شده باشد ویا در زمره ادیان رسمی هم نباشد مستثنی نکرده است اما با شگفتی میبینیم که نمایندگانی که قسم یاد کردهاند که از حقوق همه ملت حتی معتاد ان ومجرمان (درصورتیکه حقی از انها تضیع شده باشد) و.... هم دفاع کنند خیلی راحت عهد خود را با ملت میشکنند وهمنوا با جریانات سیاسی که حقوق ملت را پایمال کردهاند از وزرای دولت روحانی میخواهند که حقوق دانشجویان را که جزیی ازاین ملتاند همانند دولت گذشته نادیده بگیرند وستارههای ظلم وبی عدالتی را که بر پیشانی انها حک کردهاند کماکان بر پیشانی انها حک شده باقی بگذارند. وهر کس هم که با این ظلمهای وارده به انان، همکاری و همراهی نکند باید که تن خود را به زیر شمشیر استیضاح بسپارد وان را بجان بخرد. بنظر راقم این سطور که سالها دستی در انتخابات داشته است بهترین راهبردی که میتواند تقابلهای مجلس ودولت را به کمترین حد ممکن تنزل داده وبا هم افزایی وهمگرایی این دورکن مهم مثلث قدرت، قطار رشد وپیشرفت وتوسعه کشوررا با سرعت بیشتری به حرکت در اورد هر اینه برگزاری انتخابات مجلس وریاست جمهوری اسلامی ایران در یک پروسه زمانی یکسان ویا بصورت همزمان است تا مجلس ودولتی با یک گرایش سیاسی نزدیک بهم شکل بگیرد وبجای تقابل ودرگیری، با کمک ومساعدت یکدیگر، قفلهای گوناگونی که بردرب تمامی مسیرهای رشد وابادانی کشور در حوزههای مختلف زده شده است یکی پس از دیگری نه با یک کلید که با کلیدهای مختلف که میتواند قفلها را با انها گشود بگشایند ومردم را از نگرانی وناامیدی برهانند و امیدرا به اینده ایی روشن همراه با ابادانی ایران وقوام نظام جمهوری اسلامی ایران در فکر وذهن هر ایرانی زنده کنند امید که چنین باد وچنین شود.