تاملی بر چند و چون یک شکست/
درسهای تاریخی اصولگرایان شورا به اصلاح طلبان!
ارتباط اصولگرایان با سازمانها و نهادهای مختلف که قدرت زیادی برای فشار به اعضای شورای شهر دارند نیز در این انتخابات موثر بود و اصولگرایان از نفوذی که در این سازمان ها و نهادها دارند بهترین استفاده را کردند تا نتیجه انتخابات تغییر کند.
انتخابات شورای شهر تهران برگزار شد و ریاست شورای این بار بعد از ریاست یک ساله اصلاح طلبان در شورا، به مهدی چمران بازگشت.
سنگ تمام برای شیخ شورا
بعد
از هفته‌ها بحث و اظهار نظر درباره کرسی ریاست بالاخره در جلسه دیروز رای
گیری انجام شد و با سنگ تمام اصول گرایان شورا مهدی چمران توانست با جلب 18
رای از 31 رای اعضای شورای شهر به صندلی ریاست برسد.
احمد مسجد جامعی
که دور قبل با 16 رای و تنها با اختلاف یک رای به عنوان رئیس انتخاب شد در
رای گیری اخیر سه رای از شانزده رای خود را از دست داد تا همه چیز برای
اصولگرایان شیرین باشد.
چمران که سابقه ریاست بر شورای شهر دوم و سوم را
داشت به عنوان دومین رییس شورای شهر چهارم انتخاب شد. هرچند وی سال نهم
ریاست بر شورای شهر را با یک سال وقفه آغاز خواهد کرد اما نکته اینجاست که
رای گیری اخیر شورای شهر تهران حاوی درس هایی بود که نمی توان به سادگی از
آن گذشت.
شورای شهرداری یا شورای شهر، انتخاب کنید
ریاست
طولانی مدت مهدی چمران در شورای شهر با حاشیه های زیادی همراه بود تا شورا
شهر تهران هوای شهردار تهران، محمد باقر قالیباف را داشته باشد و حتی گاهی
به ساز شهرداری برقصد.
به این ترتیب بود که 8 سال قبلی ریاست چمران با
جنجال‌هایی مانند تبدیل شدن شورای شهر و شهرداری تهران به سکوی پرتاب
احمدی نژاد، گسترش تهران تا نزدیکی قله‌های اطراف شهر و قرارداد‌های کلان
شهرداری با نهادهای سازندگی همراه بود. نهادهایی که این بار هم نقش مهمی
در انتخاب مجدد وی ایفا کردند.
قدرت شهرداری را جدی بگیرید
منتقدین
چمران معتقدند، حمایت های بی دریغ مهدی چمران در مسائل و مشکلات شهر تهران
از شهردار بارها و بارها اثبات شده است و این در حالی است که شورا باید
توانایی نقد شهردار تهران را داشته باشد تا وضعیت شهر تهران بهبود یابد نه
اینکه دل به دل شهردار تهران بدهد.
در هر حال سیاست های شورا در دوران
ریاست چمران برای افکار عمومی این شبهه را ایجاد کرده که بار دیگر ساختمان
بهشت و شورای شهر با هم ادغام شدند و حالا محمد باقر قالبیاف می تواند با
خیال راحت و بدون منتقد به سیاست های خود در شهرداری تهران ادامه دهد.
مسئله ای که هیچ کدام از اصول گرایان باور نکردند و همچنان بر طبل دموکراسی
کوبیدند.
رای های سرگردان، سرنوشت سازند
از
سوی دیگر باید به این نکته توجه داشت، مسجد جامعی در حالی 3 رای خود را از
دست داده که افراد سرگردان شورا رای های خود را به سبد وی واریز نکردند.
اصول گرایان ورزشکاران را باور کردند
در
میان این افراد حسین رضازاده و عباس جدیدی از افرادی هستند که قطعا به
مهدی چمران رای دادند و بین هادی ساعی و احمدی دنیامالی هنوز معلوم نیست
کدام رای به سبد چمران رفته است.
این در حالی است که اصلاح طلبان برای
ارتباط و تعامل درونی با اعضای خنثی شورا مانند ورزشکاران اقدام خاصی انجام
ندادند و به این ترتیب بود که سرنوشت شهر تهران با رای های مهم این افراد
که به جناح خاصی وابسته نیستند، تغییر کرد.
فرار رو به جلو یا بازی در زمین رقیب؟
از
سوی دیگر اصلاح طلبان در خصوص ارتباط با رسانه ها و نیروهای تبلیغاتی
تلاشی از خود نشان ندادند چرا که اعتقاد به غیر سیاسی بودن شورا داشتند و
این در حالی بود که چند هفته قبل از آغاز رای گیری در شورای شهر بازار
شایعات از جانب رسانه های اصولگرا داغ شده بود و آنها اعلام می کردند که
احتمال دخالت برخی وزارتخانه ها و توصیه هایی برای رای دادن اعضای ورزشکار
شورای شهر به کاندیدای خاصی قوت گرفته است. اخباری که در نهایت بسیاری از
اعضای شورای شهر را که عضو اصولگرایان نبودند تحت فشار می گذاشت و متهم به
لابی کردن با دولتی ها می کرد. قدرت مانور این رسانه ها تا جایی بود که حتی
تا آخرین دقایق نیز تلاش کردند تا از ماجرای تصادف یکی از اعضای شورا روح
دایی جان ناپلیون را همچنان شاد نگه دارند.
خبرسازی، خبرپراکنی و ...
در
این میان اما برخی از نمایندگان اصولگرای مجلس نیز بر این شایعات دامن
زدند و اعلام کردند موضوع توصیه یکی از وزارتخانه ها درباره انتخابات
شورای شهر را پیگیری می کنند تا بازار این نوع شایعات داغ شود و فشار بر
روی مستقل های شورا بیشتر و بیشتر اعمال شود.
این در حالی است که شورا،
جنبه و شخصیت تخصصی و کارشناسی دارد و در دوره چهارم و با حضور احمد مسجد
جامعی در راس شورای شهر تهران بیش از قبل تلاش شد تا سیاسی بازی ها و سیاست
زدگی ها به شورای شهر راه نیابد و در تصمیمات دخیل نشود.
نمونه این امر
هم رای الهه راستگو ، عضو اصلاح طلب شورا به محمد باقر قالیباف بود که بیش
از قبل اثبات کرد شورای شهر چهارم بیشتر از آنکه جناحی باشد، تخصصی است.
ذات شورا را دریابید!
این
در حالی است که خود اصولگرایان شورا بارها به بلامانع بودن لابی گری اشاره
کرده اند. به عنوان مثال پرویز سروری در این خصوص چند روز پیش گفته بود
احتمال لابی در جلسه علنی و غیر علنی به یک میزان وجود دارد و لابی گری
حرکتی مذموم نیست و جزو ذات شورا و مجلس است، تا به این ترتیب مشخص شود بر
خلاف اصلاح طلبان، اصولگرایان لابی گری را حرکتی مجاز می دانند!
با این
تفاسیر به نظر می رسد اصلاح طلبان باید بیاموزند که ناگزیرند حداقل به
همان میزانی که به فکر اوضاع شهر هستند به دنبال پیشبرد اهداف جناحی و
سیاسی خود نیز باشند و گاهی به جای دید و بازدید با مردم و سرک کشیدن به
پروژه های شهری، جایی آرام بنشینند و بیندیشند و برنامه ریزی کنند.
نهادهای موازی، نهادهای ناموازی
از
سوی دیگر باید این نکته را در نظرگرفت که ارتباط اصولگرایان با سازمانها و
نهادهای متفاوت که قدرت زیادی برای فشار به اعضای شورای شهر دارند نیز در
این انتخابات موثر بود و اصولگرایان از نفوذی که در این سازمان ها و نهادها
دارند بهترین استفاده را کردند تا نتیجه انتخابات تغییر کند.
و درس آخر: اتحاد رمز پیروزی.
/شهرخبر
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
|
۱۱:۲۶ - ۱۳۹۳/۰۶/۱۶
0
پاسخ
کار اعضای شورای شهر نظارت و باز خواست از شهرداری است کار آنان ماست مالی و ماله کشی و مماشات با بعضی از کارکنان و پیمانکاران فاسد شهرداری تهران نیست .
به نظر من حتی مسجد جامعی هم نتوانست در برابر این مافیا کاری کند تنها اسم اصلاح طلبان روی این پست بود
اکنون نام اصلاح طلبها مبرا از اتفاقات ناگوار انجام شده در حوزه شهری است
۱۱:۳۴ - ۱۳۹۳/۰۶/۱۶
1
متاسفانه این نتایج از همان سال گذشته قابل پیش بینی بود نتایج رای را پیمانکاران شهرداری مشخص می کنند نه اعضای شورای شهر در سال گذشته هم چون موضوع اصلی انتخاب شهرداربود همین پیمانکاران با بعضی از افراد حتی اصلاح طلب وارد مذاکره شدند و خروس قندی ( ریاست شورای شهر ) را با مرسدس بنز ( پست شهردار ) عوض کردند .
امسال هم دیگر چون چیزی برای معامله وجود نداشت خروس قندی را هم از دست اصلاح طلبها در آوردند .
به نظر من مسجد جامعی می توانست از این فرصت یکساله به جای تهرانگردی به معاونتهای مالی و نوسازی شهرداریهای مناطق مختلف سرکشی کند و تا حدودی جلوی فساد بزرگ و نهفته را می گرفت
