این عضو ستاد ملی جوانان اصلاحطلب در انتخابات 92 گفت: با تمام تلاشی که در راستای جذب اساتید همسو-که عمدتا هم از مسیرهای غیر علمی و رانتی بوده است- اخراج یا بازنشستگی اساتید مجرب و ناهمسو، تعطیل و تعلیق مجموعههای فرهنگی، سیاسی و حتی صنفی ناهمسو، راه اندازی و تقویت هر چه بیشتر تشکلهای همسو با خود و تکثیر حبابی آنها کردهاند، همچنان نتوانستهاند در این بستر اجتماعی برای خود پایگاهی مستحکم ایجاد کنند.
وی ادامه داد: نمود عینی این حرف رویکرد غاطبه جامعه دانشگاهی کشور به انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ است. از این رو به نظر میرسد اصولگریان نسبت به دانشگاه رویکردی سلبی دارند تا ایجابی. به این معنا که میدانند بافت محیط مدرنی چون دانشگاه با دلبستگیها و رویکردهای آنان با همه لطایف الحیلی که به کار میببنند، مساعد نخواهد بود از این رو میخواهند با تحمیل گزینهای کم رمق به دکتر روحانی و اعمال فشارهای سیاسی هر چه بیشتر دستکم تا انتخابات بعدی مجلس فضای دانشگاهها را کنترل نمایند. در واقع میدانند از دانشکاه برای آنها چیزی به عمل نمیآید ولی به دلیل رویکرهای به شدت سیاست زدهشان میخواهند حریف نیز زمین بازی مهیایی در دانشگاه نداشته باشد.
نقاشی با نادرست دانست نگاه جریان افراطی گفت: اشتباه آنها این است که بر مدار رویکرد «توطئه انگار» گمان میکنند که دانشگاهیان با یک جریان سیاسی خاص عقد اخوت بسته است. این در حالی است که دانشگاه به دلیل خواستگاه نخبه گرایانه و آزادی خواهی که دارد، به دنبال مطالباتی است که به نظر میرسد با خواستهها و اهداف و شعارهای یک جریان سیاسی و فکری قرابت بیشتری داشته باشد.
وی در پایان به سلام نو گفت: تا زمانی که جریانهای فکری-سیاسی اصلاح طلب و تحول خواه بر مدار شعارها بمانند همراهی خواهند دید و گرنه چک سفید امضایی به یک جریان داده نشده است. از این رو به گمانم اصولگریان دغدغه درستی از فضا دارند! آنها در انتخابات مجلس در سال اینده پاسخ محکم و البته منفی از سوی جامعه دانشگاهی کشور دریافت خواهند کرد.
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۴
غیر قابل انتشار: ۰
ارسلان علوی
|
۱۹:۵۹ - ۱۳۹۳/۰۶/۳۱
2
8
پاسخ
حسین نقاشی و دوستانش باعث خراب شدن انجمن تهران شدند ! طیفی که به اصطلاح به اسم اسلام خیلی ها را حذف کردند. متاسفم برای جنبش دانشجویی
مهدی
۲۰:۱۰ - ۱۳۹۳/۰۶/۳۱
6
این آقا انجمن تهران خراب کرد و حالا نگران وزارت علومه ..؟
حسین نقاشی:
عملکرد مجلسیان از نگاه رای دهندگان دور نخواهد ماند
تا زمانی که جریانهای فکری-سیاسی اصلاح طلب و تحول خواه بر مدار شعارها بمانند همراهی خواهند دید و گرنه چک سفید امضایی به یک جریان داده نشده است.
سرویس سیاسی: مهر امسال دومین سال تحصیلی در دولت روحانی است که بدون وزیر علوم آغاز میشود. رفتار نامناسب برخی از بهارستانیها با این وزارتخانه مهم و استیضاح فرجی دانا به خاطر افشای بورسیههای غیرقانونی دولت اصولگرایان باعث شده که سال تحصیلی جدید در دانشگاهها در حالی آغاز شود که محمدعلی نجفی با حکم سرپرستی امورات این وزارتخانه را اداره میکند. در همین رابطه سلام نو گفتگویی با حسین نقاشی، فعال سابق دانشجویی و دبیر اسبق انجمن اسلامی دانشگاه تهران انجام داده که در ادامه میخوانید:
وی با تاکید بر اینکه وزارت علوم یکی از مهمترین وزارتخانههای فرهنگی دولت است به «سلام نو » گفت: نبودن وزیر علوم در راس این وزارت خانه در آغازین روزهای سال تحصیلی پیام مثبتی برای جامعه دانشگاهی ما نخواهد داشت. اداره شدن یک وازرتخانه با سرپرست چنانکه قانون اساسی ترتیب آن را مشخص کرده است، از منظر سیاسی نشان از یک بحران دارد. در واقع دانشگاههای کشور سال تحصیلی جدید را در وضعیتی غیر طبیعی آغاز میکنند. چرا که وضعیت طبیعی داشتن وزیر برای وزارتخانه و وضعیت غیر طبیعی نداشتن وزیر و اداره شدن وازرتخانه با سرپرست است.
این فعال سیاسی تصریح کرد: اگرچه رییس جمهور محترم با درایت، فردی همچون آقای دکتر نجفی را برای سرپرستی وزارت علوم معرفی کردند که چه از منظر مدیریتی و چه از منظر علمی در میان جامعه نخبه دانشگاهی-اعم از اساتید و دانشجویان- جایگاه درخوری و قابل اعتنایی دارند. با این حال به نظرم اصولگرایان تندرو تمام تلاش خود را خواهد کرد که مانع از ادامه و پیگیری برنامههای پیشین در وزارت علوم شود. در همین روزها میبینیم که در سال تحصیلی اخیر باز تعدادی از دانشجویان دچار مشکل ستاره دار شدن شدهاند و نفراتی هم هستند که با اینکه یک سال دانشجو بودهاند، از ادامه تحصیل باز ماندهاند. اینها فشارهای پیدا در کنار برخی فشارهای پنهان دیگر فضای کار را سخت میکند ولی چنانکه آقای روحانی بعد از استیضاح آقای فرجی دانا تصریح هم کردند، روند دولت و وزارت علوم همچنان به سیاق گذشته ادامه خواهد یافت
وی با اشاره به وعدههای حسن روحانی در انتخابات سال 92 گفت: وزیر معرفی شده باید قاعدتا مسیر شعارها و وعدههای انتخاباتی دکتر روحانی در سال ۹۲ رو پیگیری کند. این اصل مهم در عمل سیاسی را باید به جد توجه نمود که در برابر زیاده خواهیها و رویکردهای غیر دموکراتیک جریان هایِ تندرو و مقابله جو با هر گونه تغییر و تحول دموکراتیک، هر چه بیشتر کوتاه بیاییم نتنها باعث کوتاه آمدن و تعامل آنها نخواهد شد، بلکه آنها را در پیگیری مطالبات غیر دموکراتیکشان مُصرتر و کوشاتر خواهد کرد. از سوی دیگر دانشگاه در تمام این قریب به دو دهه اخیر مهمترین عرصه تبیین، توزیع و پیگیری مطالبات اصلاح طلبانه و تحول خواهانه در عرصه نظر و عمل بوده است.
نقاشی ادامه داد: با تمام هزینههایی که از سوی جریانهای تندرو بر اساتید و دانشجویان کوشنده در مسیر تحول و تغییر برای رسیدن به دموکراسی، حاکمیت قانون برابر و منصفانه، حقوق بشر، توسعه و اسلام رحمانی شده است، دانشگاهیان از پیگیری مطالبات صنفی-استقلال و آزادی آکادمیک و آنچه گفته شد دست نشستهاند. آقای روحانی نیز بر مدار همین رویکردها رو به سوی دانشگاهیان کرد و وعدههایی در حد وسع خود داده است.
این فعال اصلاحطلب تاکید کرد: کسی که دست کم از شخص دکتر فرجی دانا در پیگیری مطالبات غاطبه دانشگاهیان کمتر فعال نباشد. بر استقلال و آزادی آکادمیک پای بفشارد. به نهادهای داخل و بیرون از دانشگاه اجازه تصمیم گیری و تصمیم سازی برای سرنوشت علمی و حرفهای و تحصیلی اساتید و دانشجویان را ندهد و بستری مناسب برای فعالیتهای فرهنگی، صنفی و سیاسی دانشگاهیان بر قرار سازد. اینها قدر متیقنی از خواسته هاست که باید پیگیری شود.
وی در خصوص گزینههای موجود برای معرفی به عنوان وزیر علوم گفت: به نظر من گزینههایی که در کنار صلاحیتهای علمی دارای وجهه سیاسی و مدیریتی روشنی باشند و بتوانند مطالبات پیش گفته را با کمترین اصطحکاک و بیشترین بازدهی پیگیری کنند، مناسباند. ممکن است گاهی فعالان دانشجویی و اساتید گزینههایی را در ذهن داشته باشند که به دلیل برخی حساسیتهای فرا قانونی و عمدتا سیاسی نتوانند حتی در صورت رای آوردن نیم بند از سوی این مجلس، بعدتر به روند اصلاحات و تحولات ادامه دهند. به نظر من در حال حاضر شخص دکتر نجفی، سرپرست کنونی میتواند گزینهای معقول باشد. اگرچه ممکن است به گمان برخی گزینه حداکثری نباشند ولی باید با توجه به داشته و فضای واقعا موجود توصیه و اظهارنظر کرد.
نقاشی تاکید کرد: قطعا عملکرد مجلسیان از نگاه رای دهندگان دور نخواهد ماند. یکی از نگرانیهای همیشگی اصولگرایان از فضای دانشگاههای کشور این بوده است که آنها در این بستر اجتماعی دارای کمترین دامنه تاثیرگذاری و نفوذ بودهاند. غاطبه جامعه دانشگاهی ما در مسیری خلاف خواست و رویکردهای جریان اصولگرا قرار گرفته است. تفسیر جریان اصولگرا و به خصوص جریانهای تندروتر آنها از دانشگاه به منزله پاشنه آشیل است.