بحران اقتصادی ایران با برجام هم به فرجام نرسید!
تنها امتیاز ملموسِ کوتاه مدتی که در حال حاضر از اروپا میتوانیم بگیریم اخذ مجوز تأسیس شعب دانشگاههای معتبر اروپایی در ایران است چرا که با تأسیس شعب این دانشگاهها بسیاری از دانشجویان کشورهای همسایه برای ادامه تحصیل وارد ایران شده و تا حدودی از کسری بودجه دولت کاسته میشود.
برجام که به اعتقاد برخی
از افراد قرار بود برخی از مشکلات و بحران ها را برطرف نماید با تمام فراز و نشیب
ها خود،به معضل و بحرانی بزرگ تبدیل شده است.در این مطلب نگاهی به یادداشت سامان
سامنی به فرجام برجام می اندازیم.
مدیریت استراتژیک چه در بُعد خُرد و چه در بُعد
کلان باید دورنمایی از آینده داشته باشد و بتواند برای مسوولان وضعیت آینده را از
پیش تجسم کند. برای تحقق برنامههای کلان مدیریتی مسوولان باید مسائل را از ابعادی
تحلیل کنند که تاکنون بررسی نشده است تا بتوانند از طریق تجسم آینده علائم را قبل
از وقوع حادثه دریافت و آنها را تغییر دهند.
برجام چنانچه به تحقق هم میرسید اقتصاد
ایران را بیش از پیش به صادرات نفت وابسته میکرد چرا که تنها منفعت اقتصادیِ
ایران از برجام این بود که ما میتوانستیم نفت را صادر و پول آن را دریافت کنیم.
شاید حامیان داخلی این توافق بگویند همین درآمد نفتی هم میتواند مشکل رکود
اقتصادی را حل کند اما این گروه دقت نمیکنند که نفت دیگر برگ برنده اوپک در بازار
انرژی جهان نیست چرا که استفاده از سوختهای فسیلی تا کمتر از یک دهه آینده به شدت
کاهش یافته و انرژیهای نو جایگزین آن میشود.
حمایت اتحادیه اروپا از برجام هم فقط واکنشی به
اِعمال تعرفههای گمرکی ترامپ به محصولات صادراتی این اتحادیه به ایالات متحده است
به طوری که در 6 ماهه ابتدایی سال 2018 بانکهای مرکزی اروپایی یک تریلیون یورو
بدهی داشتند و صادرات خارجی آلمان، موتور توسعه اقتصادی اروپا، در سه ماه اول ۲۰۱۸
بعد از سه سال رشد شاهد کاهش بود. اگر ترامپ تعرفههای سنگین واردات فولاد و
آلومینیوم از اتحادیه اروپا را بردارد قطعاً هیچ کشور اروپایی در برجام باقی
نخواهد ماند. بازار مصرف ایران تنها برگ برنده اتحادیه اروپا و انگلستان برای فشار
به ترامپ در جهت عادیسازی مجدد مراودات اقتصادی-سیاسی با غرب است. در صورت اتحاد
مجدد اروپا و آمریکا قطعاً ایران تنها قربانی خواهد بود، به همین دلیل ما نباید
برنامههای کلان اقتصادی خود را به خیال وفاداری اتحادیه اروپا از برجام تنظیم
کنیم. از اینرو، مسوولان اجرایی کشور باید ارزیابی عملی از آینده داشته باشند نه
خیالی.
تنها امتیاز ملموسِ کوتاه مدتی که در حال حاضر
از اروپا میتوانیم بگیریم اخذ
مجوز تأسیس شعب دانشگاههای معتبر اروپایی در ایران است چرا که با تأسیس شعب این
دانشگاهها بسیاری از دانشجویان کشورهای همسایه برای ادامه تحصیل وارد ایران شده و
تا حدودی از کسری بودجه دولت کاسته میشود. برای مثال امارات از هر دانشجوی خارجی
مشغول به تحصیل در شعب دانشگاههای غربی در این کشور برای مقطع فوقلیسانس بیش از
35000 دلار آمریکا در سال 2017 دریافت میکرد.