0
پاسخ
من بسیار با این مطلب موافقم
حرف روز سلام نو/
جوانان وارث اختلافات بزرگان
وقتی که این دعوا به صحنه سیاست کشیده شود، طبیعتا منافع کشور و مردم هم در بلندمدت تاثیرپذیر از آن خواهد شد و این مساله به هیچ عنوان اخلاقی و پسندیده نیست.
حرف روز: در اکثر کشورهای توسعه یافته این ایده‌ها هستند که با یکدیگر رقابت می‌کنند. به طور مثال هر حزبی برنامه‌ای برای بهبود وضعیت کشور دارد و وقتی که چند حزب در یک کشور باشند تفاوت این برنامه‌ها منجر به یک اختلاف سیاسی سازنده می‌شود. عملا این برنامه‌ها، ایده‌ها و افکار هستند که با یکدگیر اختلاف پیدا می‌کنند و از دل این اختلاف سیاسی که در چارچوب صندوق‌های رای تکوین پیدا می‌کند، فضایی مناسب برای پیشرفت کشور پدید می‌آید.
مشکل شخصی، ریشه دعوای سیاسی!
اما در بسیاری از کشورهای در حال توسعه مانند ملل خاورمیانه، اختلافات سیاسی لزوما ناشی از تفاوت‌های صرف فکری و ایدئولوژیک نیست. بلکه بعضا این اختلافات شخصی افراد هستند که در طی سال‌ها خود را در قالب اختلافات سیاسی نشان می‌دهند. به این معنی که دو کنشگر سیاسی کارکشته و یا دو گروه و حزب سیاسی، در افکار و ایده تفاوت چندانی با هم نداند اما به خاطر بعضی از اختلافات شخصی قدیمی در میدان سیاست با یکدیگر مخالف و حتی زد و خورد می‌کنند. در کشور ما به وفور از این دست اختلافات سیاسی برآمده از اختلافات شخصی مشاهده می‌شود. به نحوی که اگر بسیاری از این اختلافات و دسته‌بندی‌های سیاسی را ریشه‌یابی کنیم به یک دعوای شخصی در سالهای دور می‌رسیم.
بدترین حالت این است که برخی از سیاسیون مجرب سعی کنند که نه تنها این اختلافات را کنار بگذارند، بلکه در این دشمنی‌ها و مخالفت‌ها برای افزایش وزن خود، جوان‌ترهای نزدیک به خود را هم به این میدان بکشانند. حال اینکه برخی از این جوانان گمان می‌کنند که این اختلاف سیاسی ناشی از تفاوت‌های فکری و در راستای منافع ملت است و غافل از اینکه بسیاری از این دعواها، ظهور یک دعوای دو نفره و شخصی قدیمی است که حال خود را در ظاهری سیاسی نشان می‌دهد.
این دعواها را کنار بگذاریم
در حالت عالی، کنشگران سیاسی نه تنها اخلاقا حق ندارند که این دعواهای بی‌پایه خود را به نسل‌های بعد منتقل کنند، بلکه ای کاش اصلا این دعواهای شخصی را سیاسی نکنند. چراکه در حب و بغض‌های شخصی آنها منافع ملی دخیل نیست و صرفا احساسات خودشان متاثر است اما وقتی که این دعوا به صحنه سیاست کشیده شود، طبیعتا منافع کشور و مردم هم در بلندمدت تاثیرپذیر از آن خواهد شد و این مساله به هیچ عنوان اخلاقی و پسندیده نیست.
ای کاش حداقل این خصومت‌های شخصی سیاسیون در همان نسل باقی بماند و حداقل به نسل‌های بعد منتقل نشود. ممکن است چندین نسل بعد این دعوا را ادامه دهند و به زد و خوردهای بزرگی کشیده شود که به نفع منافع کشور نباشد، در حالیکه که اگر آنها را واکاوی کنیم خواهیم دید که نقطه شروع این دعوای به ظاهر فکری و ایدئولوژیک در پاسخ سلام ندادن یک فرد به فرد دیگر در سالهای دور بوده است. هرچند که این موضوع حاکم بر تمام سیاست ایران نیست و استثنائاتی هم وجود دارند، اما این مساله هم در نحوه تقابل جناح‌های سیاسی کشورمان و هم در داخل جناح‌های سیاسی ایرانی به وفور مشاهده می‌شود.
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
|
۱۲:۵۴ - ۱۳۹۳/۰۶/۱۲
