یک روان‌شناس:
ازدواج پایدار، با شناخت میسر می‌شود
یک کارشناس روان‌شناسی، شناخت طرفین از یکدیگر را اولین و مهمترین گزینه در شکلگیری ازدواج پایدار و سالم عنوان کرد.
"آبس نعمتی"، در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این مطلب اظهار کرد: با توجه به شرایط حاکم بر جامعه
امروز، ازدواج سالم نیاز به آموزش و برنامهریزی دارد. در واقع وقتی شخصی
تصمیمی به ازدواج میگیرد باید قبل از هر اقدامی در موسسات مشاورهای و
آموزشی حضور یافته و آگاهی خود را در این رابطه افزایش دهد.
این کارشناس ادامه داد: علاوه بر ارتقای مطالعه و شرکت در کلاسهای آموزشی،
بهتر است دو طرف مدت سه تا شش ماه را با جهتدهی خانوادهها و بدون جاری
ساختن عقد با یکدیگر در ارتباط باشند، البته طرفین باید به بلوغ فکری رسیده
باشند و در نظر بگیرند که لزومی ندارد همه اقوام از دوران نامزدی آنها
باخبر شوند.
وی با تاکید بر اینکه گفت‌وگوهای مفصل و حتی سفرهای کوتاه‌مدت طی دوران
نامزدی برای احراز شناخت طرفین از یکدیگر بسیار موثر است، گفت: متاسفانه
امروزه هنوز در جامعه ایران آگاهی‌سازی کاملاً جا نیفتاده و شاید بتوان گفت
که تنها 10 درصد از خانوادههای ایرانی فرزندان خود را طی دوران نامزدی و
برای دستیابی به شناخت بیشتر از طرف مقابل حمایت میکنند.
نعمتی در ادامه افزود: متاسفانه امروزه مهمترین علت شکلگیری اختلاف بین
زوجین، عدم درک متقابل و فقدان علایق مشترک است که همین امر نیز به خودی
خود از نبود شناخت قبل از ازدواج ناشی می‌شود، چرا که زوجین باید در نظر
داشته باشند زندگی مشترک شباهت زیادی به یک شراکت کاری دارد، هیچ قطعیتی
وجود ندارد و جزییات برخورد با مشکلات احتمالی به صورت کتبی بیان می‌شود.
این کارشناس تصریح کرد: زوجین باید همیشه هم‌سو با شرایط حاکم بر جامعه
حرکت کنند و بر ویژگیهای جسمانی و روحی یکدیگر واقف باشند. در واقع زن و
مرد باید در نظر داشته باشند که هر شخصی برای تطبیق با زندگی مشترک، در
وهله اول باید تغییر را از خود شروع کند و فکر تغییر دادن شخصیت طرف مقابلش
را از ذهن بیرون کند.
وی همچنین یادآور شد: گام بعدی در تثبیت زندگی مشترک این است که زوجین برای
زندگی خود مرز تعیین کرده و با خط قرمزی حریم آن را از عالم تجرد، دخالت
اطرافیان و مسایلی از قبیل وابستگی افراطی به دوست جدا کنند.
نعمتی با اشاره به اینکه خصلت کنترلگری افراطی طرفین، تخریب کنندهترین
موضوع برای زندگی مشترک به شمار می‌رود، خاطرنشان کرد: عیبجویی و انتقاد،
سرزنش، شکوه و گلایه، تهدید و تنبیه از جمله عادات غلطی هستند که در عوض
گوش سپردن به یکدیگر، حمایت یکدیگر مقابل دیگران و احترام و اعتماد متقابل
میتواند بسیار سازنده باشد.
