رومن گاری
خداحافظ گری کوپر
یک هجویه تمام عیار؛ رمانی سراسر نیش و کنایه به آن چه شاید
بتوان «ملالت های تمدن»اش خواند با متلک های گاه و بی گاه به رویای زندگی بهتر
طبقه فرودست و رویای زندگی روشنفکرانه طبقه فرادست.
«خداحافظ گاری کوپر در رزهای اوج جنگ سرد نوشته شده؛ روزهایی
که یک خط جهان را به دو قسمت تقسیم می کرد و سردمداران هر منطقه، وعده زندگی بهتر
را به شهروندان خود می دادند. گاری البته به نیمه غربی جهان تعلق داشت، اما محل
تولدش، احتمالا علقه های شرقی هم برایش ساخته بود که بتواند در رویای آمریکایی غرق
نشود و تناقض های آن را ببیند. پس شخصیتی خلق می کند که از آمریکا فرار می کند اما
به شوروی نمی رود. می رود در کشوری که همواره بی طرف بوده؛ سوئیس. در سوئیس هم در
شهر نمی ماند، به نوک قله پناه می برد و به خودش می قبولاند که لذت زندگی اش اسکی
کردن با خطر یخ زدن است و این لذت او را از همه «ملالت های تمدن» بی نیاز می کند:
«لنی بعضی وقت ها حیران می ماند که چرا اغلب این بی خانمان های برف پرست آمریکایی
اند. حتما برای این بود که وقتی آدم کشوری به این بزرگی و نیرومندی پشت سر دارد،
راهی جز فرار برای ش نمی ماند. آمریکا کشور عجیبی است. هیچ امکان خلاصی از آن
نیست... خوبی کار در اروپا این است که همه رویای آمریکایی در سر دارند. برای ماشین
رختشویی و اتومبیل نو و خرید قسطی سرودست می شکنند.»
نویسنده: رومن گاری
مترجم: سروش حبیبی
ناشر: نیلوفر
شابک: 0-142-448-964-978
قطع: رقعی
قیمت: 288 صفحه، 5500 تومان
