تفاوت های کلی تری را هم میتوان برای این دو گروه احصاء نمود مانند نگرش های مذهبی و برداشتهای آنها از دین و اینکه چگونه به بهشت برویم و.. که این زمان از آن میگذریم .
چند تمیز و تفاوت شخصی و جزئی را تنها برای تنوع و تفریح نیز بد نیست که بر شمرد مثلا در بین موافقان دکتر روحانی تفاوت و تنوع رخت و لباس و چهره از مخالفان دولت بیشتر دیده میشود . مخالفان دولت بیشتر از موافقان نان مصرف میکنند و موافقان اصولا افراد کم نانی هستند چه نان به نرخ روز باشد و چه نان در روغن یا هر نوع دیگر . مخالفان دولت زودتر عصبی میشوند و جوش می آورند و چه بسا با یک تصادف خیلی جزئی با خودرو دست به اسلحه شوند اما موافقان شاید نه از سر منطق و فرهنگ بلکه بدلیل نداشتن شهامت لازم صبوری بیشتری به خرج میدهند. دیوار نوردی از رشته های ورزشی مخالفان است که موافقان آنرا چندان نمی پسندند و درعوض در شنا و زیر آبی حرفه ای تر شده اند . مخالفان به جهت اینکه بیشتر مستخدم نهادهای کشوری و لشکری هستند استطاعت مالی لازم را برای خرید لوازم و تجهیزات غربی داشته و بیشتر از آنها استفاده میکنند لیکن با آن وجود با غرب عداوت می ورزند . موافقان که بیشتر افراد بیکار و ندار دارند به علت عدم استطاعت مالی کمتر از مواهب غرب بهره می برند لیکن با غرب خصومتی ندارند .مخالفان بیشتر به حواشی زندگی شخصی هنرمندان حساس هستند اما موافقان دولت به آثار هنرمندان توجه میکنند .مخالفان طرفدار کره شمالی بوده ولی موافقان کره جنوبی را ترجیح میدهند .
در مجموع تفاوت و وجوه افتراق دو گروه هر چه که باشد فاصله ساز است و این فاصله عمق جراحتی که بر پیکر سیاسی کشور ایجاد شده را نشان میدهد . از صمیم قلب برای ترمیم و بهبود این جراحت به نفع ایران و ملت ایران دعا میکنیم .
کامران منصوری
تفاوتهای موافقان و مخالفان دولت دکتر روحانی
برای تعیین نسبت جمعیتی مخالفان این دولت به موافقان آن همان نتیجه انتخابات 24 خرداد و رای حداکثری دکتر روحانی حداقل تا به امروز قابل استناد بوده و بهترین معیار برای پی بردن به نسبت مذکور می باشد.
کامران منصوری جمشیدی یادداشتی را برای سلام نو ارسال کرده که در ادامه می‌خوانید:
اگر بخواهیم هرچند بی طرف و فارغ از گرایشات سیاسی و تنها بر اساس مشاهدات عینی و برخوردهای اجتماعی در بطن جامعه ایرانی تمایز و تفاوت کمی و کیفی مخالفان و موافقان دولت دکتر روحانی را بررسی نمائیم . نتیجه حاصل از آن بررسی تقریبا و غالبا به وجه ذیل می باشد لیکن پیش بر شمردن چند نمونه از وجوه افتراق آنها باید عرض شود که هرچند این مقایسه جانبدارانه و به نفع یک طرف بنظر میرسد اما اگر وجدان ملاک گرفته شود گمان نمیرود به این مقایسه انگ غیرمنصفانه بودن بچسبد و بلکه بر صحت آن صحه خواهید گذاشت . لااقل در دهات ما که اینگونه است .
برای تعیین نسبت جمعیتی مخالفان این دولت به موافقان آن همان نتیجه انتخابات 24 خرداد و رای حداکثری دکتر روحانی حداقل تا به امروز قابل استناد بوده و بهترین معیار برای پی بردن به نسبت مذکور می باشد. اما از لحاظ کیفی و شخصی موارد بیشماری قابلیت مقایسه دارند که ذیلا به نمونه هایی از آن اشاره میشود .
در بحث با مخالفان و جویا شدن از علت مخالفت آنها با دولت به مجموعه ای از انتقادات یکنواخت ، کلیشه ای و با گفتمانی هم سان و هم شکل مواجه میشویم ، بنحوی که گوئی مخالفت آنها بخشنامه ای بوده و آن مخالفت در واقع اجرای دستورالعملهای سازمانی می باشد. اصولا انتقاد مخالفان بر پایه منطق چون و چرا و علت و معلول های عقلی و ذهنی نبوده و بنظر میرسد نشات گرفته از فرامین بالا دستی ها باشد . اما موافقان درخصوص علت همراهی و اقبال به دولت تدبیر و امید دلایل متنوع و ملموسی از زندگی واقعی و شخصی خود بیان میکنند. مخالفان اکثرا افرادی ایدئولوگ و جناحی هستند و بر مخالفت خود چنان متعصبند که بعید است با برآورده شدن خواسته ها و هر اقدام دیگر از سوی دولت اقناع و موافق شوند. لیکن موافقان به نسبت کمتر سیاسی و جناحی بوده و آمادگی آنرا دارند به هر اتفاق غیر دلخواهی دست از موافقت بردارند . خشونت هم از تمایزات بین دو گروه است چنانکه خشونت در نزد مخالفان بیشتر از گروه موافقان دولت است و برای دلیل این مدعا باید اشاره کرد به نظراتی که درمورد بدحجابی در همین اواخر از آن سمت ابراز شد که در برخی موارد تجاوز به بدحجابان را بلا اشکال دانسته و حتی تهمت زدن و افترا در فضای سایبری را تجویز کرده بودند .
در واکنش به اینچنین احکامی این موافقان دولت بودند که متحیر و بر آشفته شدند حتی کسانیکه خود از متعصبین حجاب هم بودند . در حالیکه در آنسو این خشونت چندان تقبیح نشده بلکه مورد استقبال اکثریتی از آنها نیز قرار گرفت . موافقان دکتر روحانی به میزان بیشتری ملی گرا بوده و به تاریخ کهن ایران مفتخرند و اما در آن سمت مخالفان به نسبت عرق ملی موافقان ، متعصب برنامه هسته ای هستند. درهمین بحث هسته ای نیز موافقان بیشتر به فواید و ضرورت فناوری هسته ای می اندیشند لیکن اندیشیدن و بحث در مورد باید و نبایدهای این فناوری از تابوهای مخالفان بوده و آنان برنامه هستهای را نیز در چهارچوب بازیهای سیاسی و جناحی دنبال میکنند. در بین مخالفان بیش از موافقان افراد حقوق بگیر و مستخدم دولت یا سایر نهاد ها و ارگانهادیده میشود و شاید به همین خاطر است که انسجام و سازماندهی آنان از موافقان دولت منظم تر و پر تحرک تر است .
فعالیت و جنب و جوش مخالفان دولت دکتر روحانی به دلایل مختلفی از جمله شاید احساس امنیت بیشتر و داشتن آزادی عمل و حمایت قدرتمندانی ، پویاتر و چشمگیر تر است . تعداد موافقان و ابتکار عمل آنها در دانشگاه چه در سطح اساتید و چه در سطح دانشجویان با آنکه موافقان از سهمیه های خاص هم کمتر بهره مند میشوند ، بر مخالفان فزونی دارد و شاید به همین سبب است که اجازه تجمعات و میتینگ های سیاسی دانشجویان و تحزب در دانشگاهها برای مخالفان قابل تحمل نیست . زیرا که نسبت جمعیتی فرهیختگان دو طرف آشکار میشود .
موافقان در بحث اقتصادی بیشتر به نظریه های اقتصاد مدرن نزدیک هستند و تقویت عرصه تولید و تجارت بر اساس اقتصاد آزاد را به گرفتن یارانه و توجیبی ماهیانه ترجیح می دهند . اما مخالفان دکتر روحانی پرداخت یارانه ها را از بهترین اقدامات دولتهای مختلف ایران در طول تاریخ بشمار آورده و البته اگر از جان بگذرند اما از یارانه ها انصراف نخواهند داد مگر برای مصلحتی مهمتر . در بحث سیاسی تاریخی نیز موافقان دولت با جنبشها و گفتمانهایی نظیر مشروطه و اصلاحات همگرایی دارند و اما مخالفان دولت همان مخالفان اصلاحات و مشروطه هم هستند و هواداری مصدق و کاشانی نیز گاهی از دیگر تفاوت های این دو گروه است.
