یک حرکت احمدی‌نژادی در حاشیه مراسم ترحیم/عکس

۰۸:۰۳ - ۱۳۹۳/۰۷/۰۵

شماعاقل شمامنصف.

بقول جیگر که به اقای مجری میگه:من جیگرم...من جیگرم

و به قول شما:من منصفم ....من منصفم

۲۰:۳۳ - ۱۳۹۳/۰۶/۲۴

کدوم حرکت؟

بشکه ساز

۱۹:۴۶ - ۱۳۹۳/۰۶/۳۱

با ننه چاوز اشتباهی گرفته.

aomidia

۱۷:۰۴ - ۱۳۹۳/۰۷/۰۵

بسمه الله الرحمن الرحیم

ما ینتفع بهذا امرائکم

شهان را شاه پرستان سودی نمیرسانند .

نیروی عراق بسوی شام بسیج کرده بود ، دهگانان شهر زیبای انبار بر ساحل فرات بآیین ایران قدیم صف بسته بودند ، تا موکب همایون امیرالمومنین (ع) را همچون شاهنشاهان ایران استقبال کنند . چون نوبت رسید ، پیش دویدند . علی (ع) را که از سربازان دیگر امتیازی نداشت ، با هلهله و شادباش تلقی کردند . آن پیشوای آزاده با بیانی نوازش آمیز از رفتار ایرانیان نسبت بشاه انتقاد فرمود.

پاکدل و پاکیزه جانید ، قلبی حساس و عشقی شعله ور دارید ، اما اظهار آن را در حضور کسی که همچون خودتان است ، بلکه وظیفه پاسداری و پرستاری شما را بر گردن دارد ، هرگز قبول ندارم .

این احساسات را که بکرنش و تملق شبیه تر است و برای وظیفه پیشوایی موقعیتی فوق العاده قائل می شود و خودشناسی را بر پادشاه مشتبه ساخته بخود پرستی و غرور سوقش میدهد ، من نمی پذیرم

شما مطابق قانون کشور خویش ، و آن چنان که خسروان ایران میان رعیت سنت گذاشته اند ، در ملت آزاد و با اراده اسلام می خواهید از چون منی که سربازی بیش نیستم ، پیشواز کنید ،‌و چنین زحمت استقبال و احترام را بر خود تحمیل کرده نیمروزی بانتظار امام امت بر روی پای در حرارت خورشید معطل و معذب بمانید ؟!

علاوه بر آنکه پروردگار متعال از این عمل راضی نیست ، و در نظر امیرالمومنین هم سخت ناپسند و مکروه است ، بدانید که هرگز احرار و اشراف بدین ننگ تن در نمیدهند و جز خداوند بزرگ احدی را شایسته پرستش و نیایش نمیدانند .

خسروان شما ، در آن روز که آیین نامبارک طبقاتی را در ایران گذاشته بودند و گروهی پیاده را در رکاب خویش میدوانیدند و بر مقام موهوم خود مغرور و خیره سر تکیه میداشتند ، هرگز باور نمی کردند که روزی دوره این باد و بروت بسر خواهد رسید و آن تخت عاج و کرسی طلا که بر پایه ای هموزن خیال قرار دارد واژگون خواهد شد و هم نخستین خود پرستان را در مذلتگاه نکبت بار نیستی فرو خواهد انداخت و سپس کشوری را نابود خواهد کرد . جامعه ای که شاه را بپرستد ، خدای را نخواهد پرستید ، و بر اراده و عزم خود ارزش نخواهد گذاشت . و همچون گوسپندانی ذلیل و زبون ، کورکورانه بدنبال چوپان خواهد رفت و شبان بیخرد را هم بغرور و اشتباه خواهد انداخت و سرانجام طعمه گرگ خونخوار خواهد شد ، و از ذروه شرافت و حیات باسر سقوط خواهد کرد .

در این کردار ناشایست دو گوهر گرانبها به رایگان از دست میدهید که هدف موهوم شما لایق این سودای بهادار و عزیز نیست .

نخستین روح یگانه پرستی و اتکاء بنفس را در شما خفه و خاموش خواهد کرد و بر مناعت ذات و عزت طبعتان شکستی غیر قابل مرمت وارد خواهد نمود و دیگر نعمت آسایش و راحت را از شما سلب و وقت گرانسنگتان را ناچیز و بیهوده تلف خواهد کرد .

شما در این کار دشوار نتیجه ای میگیرید که ابلهان و تهی مغزان هم از آن میگریزند . فکر کنید آیا خردمند خشم خداوند را بقیمت مشقت و زحمت خویش خریدار است ؟!

آیا سزاوار است که رنج شاه پرستی را در دنیا برخود هموار کنید و در رستاخیز بجرم این رذالت و پستی در آتش دوزخ فرو افتید و با بت پرستان جاهل هم نشین و همسایه باشید ؟

ای مباد ،‌ آن محنت و مشقت که در این جهان تن را آزرده و روح را ننگین و خوار دارد و در آن جهان هم به کیفر طاقت فرسای خداوند و عذاب جاویدان منتهی شود .

نهج البلاغه امیر مومنان: ترجمه مرحوم جواد فاضل